Kirkjuligt Missiónsblað

Transkript

1 Nr. 2 mar árið Kirkjuligt Missiónsblað 1. PÆTURS BRÆV 1,17-23 Tað er verulig styrki í guds orði. Tað eru ikki bara tómir bókstavir á einum pappíri. Tað er livandi og skal vara í ævir og tað hevur kraft til at broyta okkum menniskju. Hetta orðið, sum er boðað hevur víst okkum, hvussu dýrt Jesus hevur keypt okkum. Tá ið vit hava fingið loyvi til at fáa nýtt lív, so mugu vit eisini liva eftir orðinum: í kærleika og gudsóttan. Gudsóttan merkir ikki, at vit skulu vera bangin fyri Gudi, men at vit elska hann so nógv, at vit ynskja at liva eftir hansara orði. At hann gav seg sjálvan í Jesusi, ger at vit vilja geva okkum fult og heilt til hansara. Vit kunnu trúgva á, at vit eiga ævigt lív í honum. Tann sum hevur gudsótta, rennur ikki undan Gudi, men gevur seg heilt og fult til hansara. Hetta brævið skrivar Pætur til nakrar kristnar samkomur í tí sum vit í dag kenna sum Turkíi. Pætur byrjar brævið við at siga, at hann er Jesus Krists apostul, sum merkir at hann er sendiboð, tvs. at orðini eru frá Jesusi. Við hesum brævinum ynskir hann, at geva nýggja vón til tey kristnu, sum vóru forfylgd vegna teirra trúgv. Hann eggjar teimum at liva eftir Guds vilja og at hyggja uppá Jesus og læra av honum. Og við hesum brævinum ynskir hann at menniskju skulu mennast og vera varðveitt í trúnni. Tey eru útvald til tvey ting: 1) at vísa lýdni 2) at fáa fyrigeving

2 Boðskapurin er tann sami í dag. Hóast vit ikki vera forfylgd vegna okkara trúgv, eru tað kortini nógv, sum kann taka ta ævigu vónina frá okkum. Brævið hjá Pæturi er Guds orð, sum skal minna okkum á, at lata trúnna og vónina ganga undan, soleiðis, at vit fylgja Guds vilja. Hann leggur dent á arvin, sum bíðar okkum, 1,4 hesin arvurin hevur so nógv meira virðið enn alt jarðiskt góðs. Við frelsuni arva vit guds ríki, tað er ein livandi vón, við dópinum eiga vit lut í tí livandi vónini, sum hvørki roynsla ella deyði kann taka frá okkum. 2,2-3 Her sigur Pætur, at vit skulu eins og nýføðingar leita eftir bróstamjólk, soleiðis skulu vit leita eftir Guds orði, tí vit hava funnið útav at tað smakkar væl. Vit skulu søkja Guds orð og lata tað fylla okkum, soleiðis at tað ikki verður pláss fyri egoismu, útspilling, øvundsjúku osfr. 2,4. Tað er eisini ígjøgnum orðið vit koma til tann livandi steinin. Tað ljóðar løgið, tí ein steinur skuldi ikki verið tekin um lív. Men Pætur sipar til templi hjá jødumum í Jerusalem, sum var nevnt Guds hús. Sum er bygt av vanligum deyðum steinum. Men nú er eitt betri tempul bygt á tann livandi aðalhyrnissteinin, sum er Jesus. Tá ið vit koma til hansara, verða vit ikki vrakaði, men vit fáa miskunn. Gud tekur búgv í okkum og ger okkum til prestar og kongar í hansara nýggja templi, sum er kirkjan og her skulu vit fortelja øðrum um hann, 2,9. Sum kristin eru vit frí. Vit eru ikki trælur hjá syndini og óndskapi. Men hvat eru vit frí til? Til at vera Gudsbørn! Vit eru sett frí til at liva tað lív, sum Gud ynskir. Vit eru fremmand í hesi verðini, tí vit hoyra til Guds ríki, og tað merkir, at vit ikki bara skulu gera sum øll hini, soleiðis at vit lata okkum stýra av tí ónda, grískni og ósømuligu tonkum. Djevulin vil alla tíðina vera við, at vit kunnu fylgja okkara girdum, men tað ger okkum til trælir og førir okkum burtur frá Gudi. Vit eru frí og skulu ikki vera trælir hjá tí ónda. Vit eru Guds trælir. Tað merkir, at vit hoyra til hann og skulu tæna honum. Tað gera vit við at gera tað góða, og tað gera vit millum annað við at respektera tær rammur og reglur, sum Gud hevur givið okkum, fyri at vit skulu liva eitt gott lív. Jesus er okkara fyridømi, hann var órættvíst viðfarin, men hann helt út. Tá ið vit trúgva á Jesus og at hann doyði fyri okkum, hevur syndin ikki makt yvir okkum. Og so kunnu vit sum Jesu lærusveinar liva fyri rættvísini. Tvs. liva soleiðis, sum Bíblian vísir okkum, at vit skulu liva. Og tað kann t.d. vera at halda órættvísi út. Og tá ið vit hava Jesus sum okkara fyridømi, loysa vit ikki órættvísi við órættvísi. Pætur sigur eisini, tá ið Gud hevur frelst teg og givið tær alt gott, so ger tað góða! Ikki fyri at gera teg fortjentan til hansara kærleika, men tí tú livir í hansara góðvild. Pætursa áminning er ikki ein hóttan, men ein kærleiksfull eggjan. Av tí at vit skulu arva Guds ríki, so ynskir hann, at vit skulu liva, soleiðis at vit sjálvi eru til vælsignilsi fyri onnur. Tað kann til tíðir virka órættvíst, at vit kunnu møta mótstøðu, tá vit gera tað góða. Men í einari verð sum er merkt av synd, og har nógv ikki trúgva á Jesus, 2 Nr. 2 mar árið

3 slepst ikki undan tí. Tað sum vit kunnu troysta okkum við er at eingin kann taka frelsuna frá okkum. At einki kann skilja okkum frá Guds kærleika kunnu vit lesa í Róm Jesus er okkara fyrimynd eisini í trongum tíðum. Hann leið fyri, at vit skulu kunna koma til Gud. Grundin til at vit ikki sleppa undan trupulleikum er at hóast vit fáa frelsuna vera vit ikki syndafrí, men vit fáa fyrigeving, soleiðis at vit kunnu hava góða samvitsku yvirfyri Gudi. Jesus vann á syndini og á sama hátt skulu vit gera upp við syndina og gera tað sum Gud vil vit skulu gera. 4, Pætur undirstrika, at vegurin til Himmalin er ikki ein túrur á frysta klassa. Líðing 4, Pætur tosar nógv um líðing 2,21-25;3,18;4,1. Jesus var fyri nógvari líðing og hann sigur við okkum trúgvandi, at vit skulu fylgja honum. Tá ið vit líða vegna okkara trúgv, merkja vit Jesu líðing, Men vit hava samstundis lut í tí æviga lívinum, sum Jesus reis upp til, og har er eingin líðing og eingin neyð. Tað er ein stór troyst á vegnum ímóti tí æviga lívinum. Pætur sigur eisini at vera lítillátin er ein dygd, ella vit skulu ikki vera hástór, men at vit skulu vita at vit kunnu einki av okkum sjálvum. Ikki fyrr enn vit eru klár yvir tað eru vit før fyri at taka ímóti frelsuni. Pætur endar hetta bræv við at minna okkum at vera vakin, tí vit hava ein fígginda, 5, 8-9. Hesin fíggindin vil alla tíðina siga við okkum, at ikki er neyðugt at taka tingini so bókstaviligt og at vit skulu taka tingini meira róligt, hetta fyri at vit skulu koma burtur frá tí sum Jesus vil læra okkum og tá er vandi fyri at vit sovnað og fella í synd og blíva trælir av syndini, tí mugu vit standa á varðhaldi alla tíðina. Ver vakin! Tað er einki minni enn ein vanlukka, um ein náttarvakt fellur í djúpan svøvn. Í Ef. 6, stendur nakað um hvørja útgerð og hvørji vápn vit hava fingið fyri at verja okkum ímóti syndini. Hildigunn Thomsen umsetti Biðið fyri arbeiðinum! 3

4 Andakt Men Kristus er alt og í øllum Kol. 3,11 Lívið er ein undurfull gáva. Hvønn einasta dag oysir Harrin góðar gerðir yvir okkum. Hann gevur og gevur, aftur og aftur. Men at liva er eisini at missa. Onkuntíð eru missirnir skelkandi. Aftan á slíkar missir verður lívið á fold aldri sum áður. So eru tað teir innaru missirnir.tá Guðs andi kastar sítt bjarta og avdúkandi ljós inn í tað reinasta í hjarta okkara. Tá er liðugt við egnum reinleika, heilagleika og æru. Tá eru vit stødd, har eingin vón er fyri frelsu. Inn í henda miss rættir Harrin okkum trý orð. Tað eru hesi orðini: Kristus er alt! Tað merkir ikki, at vit skulu sleppa Jesusi inn, har alt liggur í skeljasorði. Hann er longur har. Og vit mugu lata hann vera tað, hann longu er: Alt! Tá Jesus er alt hjá okkum, merkir tað ikki at vit eru sloppin undan at missa og syrgja, men tað merkir at mitt í missi og sorg stendur Jesus. Hann er ikki tilstaðar, sum ein tigandi áskoðari. Hann er inni í pínuni og loysir upp. Tá vit síggja Jesus mitt í øllum hesum, sum pínir so nógv, mugu vit boyggja okkum og siga Jesusi takk. Tess meiri vit takka honum, tess meiri lýsa, hita og bera orðini: Kristus er alt! H.E. Nissen: Han er vor fred Sólvá Syderbø umsetti 4 Nr. 2 mar árið

5 Fællesbrev nr Anne-Lene og Peter skrivar Farven lilla I dag har kvinderne, heriblandt Anne- Lene, Olivia og Emma (se billeder), været samlet til international bededag. Og da missionærbilen skulle fyldes med damer om morgenen, så måtte formiddagens undervisning finde sted aftenen før. Processionen begyndte i den lutherske kirke og gudstjenesten fandt sted i den anglikanske kirke. Det er et syn, når hundredevis af kvinder er iklædt bod og forventning, som farven lilla symboliserer i kirkeåret, og som er farven på de kjoler, de bærer i dagens anledning. Samme morgen var en historisk dag i Brødrekirken i Rukwa. Den historiske begivenhed fandt sted ved morgengudstjenesten på Det teologiske Seminarium. Igennem årevis er det blevet drøftet, om man skulle bruge stolaer eller ej. Det har ikke været tradition i Brødrekirken til forskel fra f.eks. den lutherske kirke. Jeg, Peter, har pænt spurgt, om de havde noget imod, at jeg brugte stola og bælte i kirkeårets farver, og svaret var: Du har frihed til at bruge det. Synlighed påvirker. Og de fem præster i C 2 har nærmest ligget på knæ: Kunne de ikke få et sæt stolaer som afskedsgave.. Og i dag brugte en præst 5

6 fra Brødrekirken i Rukwa, pastor Noah Simfukwe, stola ved gudstjenesten på Det teologiske Seminarium, og efter præsternes udsagn er det første gang i Brødrekirken i Rukwa, at en præst fra Brødrekirken bruger stola. Og fordi vi er i fastetiden var farven lilla symboliserende: Bod og forventning. Uden bod hvem ser så behovet for en frelser. Men netop i boden ser vi med forventning frem påskens begivenheder: Jesu død og opstandelse. Der er frelse mulig for Jesu død og opstandelses skyld. Hosianna. (Og dem der har lyst kan dykke ned i arkivet og læse en artikel om synlighed fra 2010, hvor netop brugen af stolaer i Rukwa også blev overvejet, kan finde den her: afdelingen/artikler/31-afdelingen/127- synlighed). Vi fortsætter Vigtigst er, at vi fortsætter undervisningen. At kunne grave i Guds Ord og forankre de studerende i Guds Ord er en gave. At udruste dem til at forkynde evangeliet og stå fast på og forsvare den sunde lære er et privilegium. At en af de ordinerede studerende foreslog i klassen den anden dag, at vi lukkede og slukkede, så de kunne komme hjem og arbejde med deres marker, da de ikke havde fået løn nu i fem måneder, hører desværre også med i billedet. Efter et møde med kirkens ledelse i går fik de lovning på en måneds løn nu. Da det kun er de studerende udenfor Rukwa provins, der har betalt for mad og undervisning, og de studerende fra provinsen her finansieres helt eller delvist fra kirken her, og kirken ikke har betalt noget endnu, blev det besluttet på sidste stabsmøde, at kun de fire, der er betalt for, kan returnere efter påske, da heller ikke her kan tingene løbe rundt uden penge. Om det så kommer dertil, må tiden vise. Men hvor er det dog tungt for alle parter. Men vi fortsætter med at bede for kirkens økonomi og forvaltningen af de midler, der kommer ind. Og så har de studerende fået til opgave at sælge 3 gamle slidte dæk og et udslidt batteri fra missionærens lager, og så får vi måske penge til en bøtte grøn maling, så vi kan få pyntet op med lidt reparationer inden afslutningen i juni. Vi fortsætter med at lege julemand, så på de sidste par stabsmøder, er der blevet overdraget en del kasser teologiske bøger; et klassesæt undervisningsmateriale til engelskundervisningen på 7 årgange (over 180 bøger, til en pris af ca. 1 mill shilling); en samling noder til Tenzi za Rohoni til alle bibelskoler/ teologiske seminarier indenfor Brødrekirken; en fyldt stor A 4 fire mappe med alle Poul Friis fine undervisningsnoter, til god inspiration for kommende undervisere, og meget mere. Og da der er kommet en skriftlig forsikring fra kirkens ledelse om, at der også fremover vil være musikundervisning herunder nodelære og oplæring i at spille instrumenter, ja, så der bliver der for ca. 6 mill shilling instrumenter og undervisningsmateriale tilbage i Sumbawanga. Kvinderne og de studerende har nydt godt af, at der er ryddet op i papirlageret; de kristelige plakater fra Soma Biblia på dansk, svensk, engelsk, fransk og swahili (det hjælper, når der står angivet en bibelhenvisning); kangaer og kitenge med små fejl, der var kasseret fra butikken og 6 Nr. 2 mar árið

7 meget andet. Og så kigger man på konvolutten fra Toftlund Maskinforretning og Fabrik sendt til Brandstrup Smede og Maskinværksted og siden endt i Sumbawanga med et filter til en generator. Den fortsætter sin rejse sammen med missionærerne Afsked Vi har nu fået at vide, at Svend Bernhard kommer til vores dimissionsfest d. 29/6 for på vegne af LM at tage afsked med Rukwa/Brødrekirken efter 103 års engagement. Det ser vi frem til. Ud over det afskedshæfte, vi arbejder med, så har vi lavet en afskedsudstilling med foreløbig 58 A 4 plancher, billedcollager, mv. Lige nu er vi i gang med at få fat i billeder af alle dem, der har virket som missionærer i Rukwa (31 missionærer), så der kan laves en missionærplakat til udstillingen. 27 billeder, der nogenlunde svarer til udseendet, da missionærerne virkede i Rukwa, er foreløbig i hus, så det tegner godt. Til eksamen dette semester skal alle de studerende spille melodien fra vores engelske sanghæfte til: What can wash away my sin? What can wash away my sin? Nothing but the blood of Jesus; What can make me whole again? Nothing but the blood of Jesus. O! precious is the flow that makes me white as snow; No other fount I know, nothing but the blood of Jesus. Kærlig hilsen og Guds fred Anne-Lene og Peter 7

8 Í morgin klokkan ellivu Jórgen Næss frá Sirdal ferðaðist nógv. Hann boðaði Guds orð allastaðni í Kvinesdal, bæði har nógv savnaðust, men eisini har sum fá fólk komu saman. Heyst og vetur kom hann aftur á hvørjum ári, líka til hann helt uppat, aftaná 30 ár í tænastuni. Øll kendu hann og hann kendi eisini tey flestu. Altíð og allastaðni, var hann vælkomin. Fólkini í dalinum, dámdu hann væl hansara máta at vera uppá og hansara greiða boðskap, óræddur og beinrakin sum hann var. Hann dugdi væl at tala og siga frá. Ein fragd var at hoyra hann syngja. Í gøgnum hesi mongu ár, vóru nógv menniskju vorðin vakt og frelst og enntá fleiri trúgvandi vælsignað og vegleidd. Ein ávøkstur av arbeiðinum lýsir væl, tað sum stendur í 1. Tim.3, 13: Tí at teir sum hava tænt kirkjuliðinum vinna sær sjálvum eina góða støðu og mikið treyst í trúnni á Krist Jesus. Hann boðaði Guds orð við dirvi og fólk høvdu virðing fyri honum. Her er ein frásøgn sum staðfestir hetta: Á garðinum Værsland, búði ein trúgvandi maður, sum var í andaligari neyð. Bert myrkur, ongin glotti at hóma. Sjálvt um hann las og bað, græt og stríddist, so bleiv alt bara verri. Hann sá bara synd og dóm fyri framman. Tað var ongin náði fyri honum longur. Bert ein tigandi og líkasælur Gud, sum ikki svaraði hansara suffum og neyðarrópum. Eitt kvøldið hevði hann tað so ringt, at tað var ikki til at halda út. Klokkan hálvgum níggju, fer hann enn einaferð fram fyri Gud í bøn, at klaga sína neyð. Í stórsta vónloysi, sigur hann tá í bønini: Gud, um tað er náði fyri meg, so mást tú senda Jørgen Ness til mín í morgin klokkan 11! Nú var tað sagt og hetta galt hansara sála frelsu. Í morgin klokkan 11, skuldi avgerðin falla, um hann var fordømdur ella náðaður. Hann visti at Ness var einastaðni í dalinum, men hann visti ikki um Gud vildi senda hann í morgin klokkan 11 Sama kvøldið klokkan hálvgum níggju, stóð Ness á talarastólinum í missiónshúsinum. Hann talaði til fólkið og tey lurtaðu. Tey hoyrdu bert hansara rødd, men Ness hoyrdi eina aðra rødd. Við sínum innara oyra, hoyrdi hann eina aðra rødd, sum álvarsamt og týðiliga segði við hann: í morgin klokkan 11, mást tú vera á Værsland. Hann er beinanvegin greiður yvir hvat hann skal gera. Vegurin til Værsland var langur, og hetta sum honum var litið upp í hendur, hevði skund, tí avlýsti hann møtið, sum skuldi verða um kvøldið eftir, tó uttan at sig hví. Um níggju tíðina, morgunin eftir, er hann á veg til Værsland. Tá hann er komin til Tjørnkom, møtir hann vinum og kenningum. Tey bjóða honum inn til ein kaffimunn. Men Ness ber seg undan, heldur seg ikki hava tíð. Hann skal vera frammi klokkan 11. Kortini fáa tey yvirtala hann. Og meðan kaffi minkar í kannuni, styttist tíðin. Hann fær ikki bara mat og hvíld, - hann fær eisini at vita, at maðurin hann er á veg til, er djúpastu sálarneyð. Hann skundar sær niðan fjallagøtuna. 8 Nr. 2 mar árið

9 Hetta var at kapprenna við tíðina. Nú sær hann húsini og er skjótt frammi, men klárar hann at vera har klokkan 11? Inni í húsinum hevur maðurin gingið og bíða í stórum spenningi, allan fyrrapartin. Hann hevur gingið aftur og fram á gólvinum og hugt gøgnum vindeygað. Kemur hann ikki nú? Men klokkan slær ellivu tung sløg og ongin Ness er komin. Klokkusløgini ljóða sum biðisløg yvir hansara kristnilív. Hann hevur givið upp og hyggur ikki út á vegin longur. Øll vón er sløknað. Niðurboygdur, mátti hann staðfesta hesa syrgiligu sannroynd við hesum orðum: So er tað ongin náði fyri meg. Kona hansara, sum í hesi sváru tíð hevur verði honum ein hollur stuðul, hyggur enn einaferð gøgnum vindeygað og sigur: Hygg, har kemur Ness! Hann kom veruliga og tað sást at hann hevði skund. Uttan at banka uppá fer hann beinleiðis inn í stovuna og uttan at heilsa sigur hann: Her komi eg men eg eri fimm minuttir ov seinur! Eg átti at verið her klokkan 11, men nú er hon fimm minuttir yvir. Maðurin, sum sær hetta bønarsvar spyr: Hevur tú nakað frá Gudi til mín?. Um eg havi?! Jú eg havi náði í yvirflóð til tín, svarar Jørgen Ness. Eg havi trý skriftstøð úr bíbliuni til tín, helt hann áfram. Náði mín er tær nóg mikið! 2. Kor. 12,19 Eg skal als ikki sleppa tær, og á ongum sinni fara frá tær. Hebr. 13, 5. Men um vit ganga í ljósinum, eins hann er sjálvur í ljósinum, tá hava vit samfelag hvør við annan, og blóð Jesu sonar hansara, reinsar okkum frá allari synd. 1. Jóh. 1,7. Eftir at hava lisið hesi orð frá Gudi, boyggja teir knø og takka og lova Gudi. Hann sveik ikki. Enn einaferð upplivdu teir tann gamla sannleikan, at Gud er ein hjálp í trongdartíðum. Stovan fyltist við lovsongi til Guds frá glaðum pílagrímum, sum nú eru heima hjá Gudi. Sven Skretting Lea Juul umsetti úr Når lysene tændes. Nýggir haldarar Eg ynski at halda Kirkjuligt Missiónsblað. Navn: Bústaður: Postnr. og bygd/býur: Undirskrift: At senda til: Kirkjuligt Missiónsblað, Purkugerði 7, FO-100 Tórshavn 9

10 Bræv februar 2014 Tann fyrsti mánaðurin eru farin í tí nýggja árinum og hevur nýggja árið bjóða uppá mangt og hvat. Áðrenn jól var S saman við vinum og vitjaði eina familju, ið býr í einum øðrum býi. S og ein vinmaður hava nú verið ein túr aftur og hesaferð komu tríggjar familjur fyri at hoyra Guds orð og lovsyngja saman. S hevði eitt orð til tey, salvaði og bað fyri einari sjúkari kvinnu og bað fyri 2 ára gamla soninum hjá tí eina parinum, ið hevur krabbamein. Familjan er sera fátøk, so vit høvdu samla saman klæðir og leikur til børnini. Eisini hava vit stuðla teimum við peningi, soleiðis at tey kunnu fara við soninum til kanningar og fáa tann heilivág, hann hevur tørv á. Biði fyri okkara brøðrum og systrum í hesum býi og serliga fyri tí lítla sjúka dronginum. Síðstu tíðina eru fleiri flóttafólk komin til býin. Tey hava stóran tørv á heitum klæðum, teppum og eisini skóm. Børnini ganga runt í ongum sokkum og skóm. Í síðstu viku keyptu vit so 30 pør av skóm og 50 pør av sokkum til at geva teimum, ið høvdu tørv á tí. Men at deila mat og 10 Nr. 2 mar árið

11 klæðir út er ikki so lætt, serliga tí vit ikki tosa teirra mál. Tá ið bilhurðin bleiv latin upp síðsta hóskvøld, runnu børnini yvir til bilin fyri at fáa hendur á skóm og sokkum. Tíbetur kom ein ungur maður eina løtu aftaná, ið tosaði teirra mál. Hann bað børn og vaksin um at stilla seg í eina rekkju. Aftaná eina lítla løtu var alt burtur. Enn er stórur tørvur á klæðum, skóm og øðrum. Biði fyri flóttafólkunum, biði um at Gud má senda fólk, ið tosa teirra mál. Seinastu tveir mánaðirnar hava vit havt ta stóru gleði, at nýggj fólk eru komin til antin bíbliubólk týskvøld ella í kirkju, ið ikki hava hoyrt gleðiboðskapin fyrr. Tað er stórt hjá okkum at sleppa at vitna um Jesus fyri menniskjum, ið ongantíð áður hava hoyrt um Jesus. Bið fyri hesum fólkum, at Guds orð má festa rót og at tey koma til trúgv. Eisini er ein genta byrja at ganga í kirkju hjá okkum, sum ynskir at doypast. So vit hava byrja dópsundirvísing fyri henni. So vónandi verður hon doypt innan skjótt. Hennara familja er muslimsk, men m.a. mamman og ein systur eru eisini áhugaði at hoyra gleðiboðskapin. Sostatt eru vit sera fegin um tað arbeiðið, sum Gud ger og vit sleppa at vera ein partur av her í býnum og landinum. Sum familja trívast vit eisini væl, so tað er nógv at takka fyri. Takk fyri forbøn og stuðul! J og S Biðið fyri arbeiðinum! 11

12 Fýra sløg av gevarum 1:4... tann, ið tænir fyri løn fær lønina í holutan pung. Hagg. 1,6 V.D. Bíblian tosar um fýra sløg av gevarum, og vit skulu hyggja nærri at teimum Lumma-menniskju. Tá ið Haggai profetur livdi, høvdu ísraelsmenn so nógv um at vera at vinna sær pening, at teir ikki høvdu stundir til Gud. Ljóðar hatta væl kent? Tí gav hann teimum hesi boð frá Harranum: Er tíðin tá komin hjá tykkum at búgva í flottum húsum, meðan mítt hús liggur í toftum! Tí sigur nú Harrin Gud herskaranna so: Leggið til merkis, hvussu tykkum gongst! Tit sáa nógv men lítið kemur í hús; tit eta men verða ikki mett; tit drekka men fáa ikki tostan sløktan; tit klæða tykkum men eingin verður heitur; og tann, ið tænir fyri løn, fær lønina í holutan pung. Leggið til merkis, hvussu tykkum gongst! Farið niðan á fjøllini eftir viði, og byggið templið! Tað toknast mær, og eg skal vísa dýrd mína sigur Harrin. Tit væntaðu nógv men lítið varð; og tá ið tit bóru tað í hús, blásti eg tað burtur. Hví? Tí hús mítt liggur í oyði; meðan tit hava nógv um at vera, hvør við hús sítt. Tí hevur himinin latið seg aftur yvir tykkum og gevur ikki døgg, og jørðin hevur sýtt tykkum grøði sína. Eg havi kallað turk higar, yvir landið og fjøllini, yvir kornið, vínið, oljuna og alt tað, ið jørðin gevur av sær, yvir fólk og fæ og yvir alt tað, ið hendur tykkara virka. Tá lurtaðu tey eftir rødd Harrans Guds síns og eftir tí, sum Haggai profetur segði bæði Zerubbabel landstjóri, Josva høvuðsprestur og alt, ið eftir var av fólkinum. Tí teir viðgingu, at boðskapurin var frá Gudi. Nú fóru tey av álvara at søkja Harran. Og Haggai profetur gav teimum henda boðskap frá Harranum: Eg eri við tykkum, segði Harrin. Síðani gjørdi Gud tað so, at Zerubabbel, og Josva og alt fólkið gjørdist so eldhugað fyri hesi verkætlan at byggja templið upp aftur, at teir beinanvegin fóru undir arbeiðið... Um tú vilt, at Gud skal vísa áhuga fyri tínum húsi, mást tú hava áhuga fyri húsi hansara. Um tú vilt, at Gud skal senda húsi tínum ymsar veitingar, so mást tú fara undir at geva húsi hansara góðar gávur. So spyrt tú kanska: Hvussu nógv skal eg geva? Gud setir sum aðalkrav ein tíggjundapart av inntøku tíni. 3. Mós. 27,32. Tað, sum tú gevur út yvir hetta, veldst um trý ting: 1) Tín møguleika....ein og hvør skal koma við í, ið hann hevur ráð at lata eftir teirri signing, ið Harrin Gud tín veitir tær. 5. Mós. 16,17. 2) Hvussu ágrýtin tú ert at heysta. Og Hann, sum gevur sáðmanninum sáð og breyð at eta, skal eisini geva tykkum sáð og lata tað økjast og lata ávøkstir rættvísi tykkara taka til. 2. Kor. 9,10. 3) Tín kærleika.... tú skalt elska Harran Gud tín av øllum hjarta tínum, av allari sál tíni og av øllum huga tínum.... et Ord til Dagen Effie Campbell umsetti. 12 Nr. 2 mar árið

13 Steinarnir Einaferð komu tvær kvinnur til ein gamlan vísmann. Onnur var ólukkulig og segði grátandi, at hon hevði syndað so nógv, at hon roknaði ikki við, at hon kundi fáa fyrigeving. Hin segði, at hon alt lívið hevði livað nær Guði, og at hon, takka verið Guði, ikki hevði ávísar syndir, sum nívdu hana. Vísmaðurin bað ta grátandi konuna fara út at leita sær eftir einum stórum steini. Við hina segði hann, at hon skuldi fara út og savna so nógvar smásteinar, sum hon orkaði at bera. Kvinnurnar gjørdu, sum tær vóru bidnar. Onnur kom aftur við einum stórum steini, og hin hevði savnað ein fullan sekk av smásteinum. Tá bað vísmaðurin tær fara avstað aftur og leggja steinarnar, har tær høvdu tikið teir. Kvinnurnar fóru avstað. Onnur legði steinin, sum hon hevði tikið, á sama staðið, har hon hevði tikið hann, men hin mintist ikki, hvar hon hevði tikið allar smásteinarnar, so hon kom aftur við teimum. Tá segði vísmaðurin við tær, at við teimum stóru syndunum er tað eins og við tí stóra steininum. Tær leggja vit merki til. Vit gerast bangin, tá ið vit hava gjørt tær, vit angra og biðja um fyrigeving. So segði hann við konuna, sum kom við síni stóru synd, at hon hevði kent seg dømda av øðrum menniskjum og síni egnu samvitsku og hevði tí so inniliga biðið um fyrigeving. Tí kendi hon seg nú frælsa. Við hina, sum ikki hevði ringa samvitsku av nakrari stórari synd, men ístaðin hevði syndað í smáum, segði vísmaðurin, at hon ikki mintist nær og hvar, hon hevði syndað. Tí hevði hon heldur ikki angrað og biðið um fyrigeving fyri syndirnar. Hon hevði vant seg við at gera hesar syndir og hugsaði ikki um tær, samstundis sum hon hevði verið dømt onnur fyri teirra syndir. Ja, øll eru vit syndarar og fara til grundar, um vit ikki síggja okkara syndir og biðja um fyrigeving. Leysliga umsett, Petra Gregersen 13

14 BARNASÍÐAN Ríkið fer sundur Støðan í Ísraels ríki var ikki góð, tá ið Sálomon kongur doyði. MeðanSálomon enn var á lívi, var fólkið farið at knarra um, at hann legði ov høgar skattir á tey. Tá ið sonur Sálomons, Rehabeam, skuldi taka við trónuni, vildu fólkini vita, um hann fór at lætta um byrðarnar, sum Sálomon hevði lagt á tey. Rehabeam gav teimum ikki nakað lyfti um tað, og tí valdu allar ættir uttan Júda og Benjamins ætt sær ein annan kong, sum kallaðist Jeroboam. Soleiðis var Ísraels fólk býtt sundur í tvey ríki. Ríkið hjá Júda og Benjams ættum, varð kallað Júda ella Suðurríkið, og hitt varð kallað Ísrael ella Norðurríkið. Í Júda ríki var Jerúsalem verandi høvuðsstaður, og í Ísrael varð býurin Sámaria valdur til høvuðsstað. Í Norðurríkinum var Jeroboam bangin fyri, at hansara ættir fóru at halda fram við at fara til Jerusalems at ofra, og at hann harvið fór at missa valdið, og tí setti hann skurðgudar upp í landinum, sum fólkið kundi ofra til. Sjálvur ofraði hann eisini til hesar skurðgudar og setti prestar, sum ikki vóru av Levi ætt. Hátíðir skipaði hann bara eftir egnum tykki. Sonur hansara tók við eftir hann, men hann ráddi bert í stutta tíð, tí hann varð dripin í uppreistri. Eftir hann komu skiftandi kongar úr ymsum ættum, sum bert ráddu í stutt tíðarbil, og allir dýrkaðu teir skurðgudar. Í mong ár vórðu ríkini Ísrael og Júda í stríð við hvørt annað, og hetta hevði við sær, at tey viknaðu, og tí varð tað eisini lætt hjá fremmandum londum at taka ríkini og at kúga fólkið. 14 Nr. 2 mar árið

15 BARNASÍÐAN Í ríkjunum vóru 12 ættir. Hvussu itu tær. Loysið orðagátuna 15

16 Umbróting: Brandur Petersen Prent: Estra Ábyrgd: Kristian Thorleifsson Útgevari: Kirkjuliga Missiónsfelagið Purkugerði 7 FO-100 Tórshavn Tlf.: T-postur: kritho@kallnet.fo Heimasíða: Konta: Kirkjuligt Missiónsblað kemur út 8 ferðir um árið ( feb, mar, mai, jun, aug, sep, nov, og des) Haldaragjald: kr. 200,- 16 Nr. 2 mar árið