Kirkjuligt Missiónsblað

Transkript

1 Nr. 3 mai árið Kirkjuligt Missiónsblað BRYNJA RÆTTLÆTISINS Verið klæddir í brynju rættlætisins Í Ef. 6,14 lesa vit um brynju rættlætisins. Hesi bæði smáu orðini hava nógv at siga okkum. Bæði um okkara støðu yvir fyri Gudi, og hvussu vit eiga at liva í trúgv. Orðið rættlæti er bundið, og sipar tí til serligt rættlæti. Hetta er rættlæti Jesusar. Vit skulu hava Jesu rættvísi sum brynju. Brynjan dekkar hjartað og verjir sjálvt lívið. Jeramia sigur í 17,9 um okkara hjørtu: Svikafult er hjartað fram um alt annað; tað er brekað, og hvør kennir tað? Og Jesus sigur í Matt 15,19-20: Tí at úr hjartanum koma út illar hugsanir, manndráp, hordómur, siðloysi, stuldur, rangir vitnisburðir, spottan. Tað er okkara hjarta, sum er okkara størsti trupulleiki. Tað er svikafult, og úr tí koma illar hugsanir, hor, stuldur og spottan. Í bíbliuni er hjartað miðdepil í persónligheitini. Tað er ikki bert tað, at vit falla í synd av og á, sum er okkara trupulleiki. Nei, tað er okkara hjarta, sum er trupulleikin. Vit eru sum persónar syndarar, og full av synd og sviki. Vit kunnu onki rættvíst gera. Sjálvt tín besta gerð ber dám av syndini. Sjálvt tað besta tú hevur gjørt, hevur tú brúk fyri fyrigeving fyri, tí tað ikki er fullkomið fyri Gudi. Kanska tú hevur gott orð á tær í samfelagnum, so nógv halda, at tú ert eitt hampafólk og góður trúgvandi. Kanska heldur samkoman, at tú ert góður moralskur persónur. Men líka mikið hvussu nógv rætt tú gert, so er tað ikki nokk til at toknast Gudi.

2 Bert tokka í einum Gud hevur bert tokka í einum persóni. Í Matt. 3,17 sigur Gud: Hesin er sonur mín, hin elskaði, sum eg havi góðan tokka til. Gud hevur bert tokka til Jesus. Bara hann er rættvísur. Bara hann er syndafríur. Ein hin besti vitnisburðurin um, at Jesus var syndafríur, er fyri mær, tann, at sjálvt Jesu systkin og mamma hansara komu til trúgv. Tað skal helst rættiliga nógv til, áðrenn eg klárið at sannføra beiggja mín um, at eg eri syndafríur. Tað er ógjørligt. Men Jesus hevði fleiri brøður, sum komu til trúgv. M.a. Jákup og Judas, sum báðir hava skrivað bøkur í bíbliuni, vóru Jesu brøður. Judas kallar Jesus lýtaleysan. Um nakar kallar stórabeiggja sín lýtaleysa, so má okkurt vera í tí. Hann er tann einasti fullkomni. Tann einasti syndafríi og rættvísi. Paulus skrivar í Róm 3,21-25: v21 Men nú er rættvísi Guðs, sum vitnað er um av lógini og profetunum, vorðin opinberað uttan lóg, v22 tað er: rættvísi Guðs við trúgv á Jesus Krist fyri øllum teimum og yvir øll tey, sum trúgva; tí at eingin munur er. v23 Tí at øll hava syndað, og teimum vantar Guðs heiður, v24 og tey verða rættvísgjørd fyri einki av náði hansara við endurloysingini, sum er í Kristi Jesusi, v25 hann, sum Guð setti fram í blóði hansara sum ein náðistól við trúnni, fyri at sýna rættlæti sítt, við tað at Guð í umbæri sínum hevði umborið tær syndir, sum fyrr vóru gjørdar, v26 fyri at sýna rættlæti sítt í teirri tíð, sum nú er, til tess at hann kundi vera rættvísur og rættvísgera tann, sum hevur trúgv á Jesus. Øll hava syndað, og tey, sum trúgva, verða rættvísgjørd fyri einki av náði Guds við endurloysingini í Kristi Jesusi. Jesus livdi fullkomiliga eftir Guds vilja. Alt hann gjørdi, var rætt og heilagt. Men so hendi nakað. Hann tók okkara synd á seg. Hann bleiv syndarin. Hann tók títt óreina hjarta, og gav tær nýtt hjarta. Hann tók títt óreina lív, so tú kundi fáa hansara fullkomna lív. Hvussu synd og skuld kundu takast frá mær og leggjast á hann, ANDAKT Jesusi Kristi sum gav seg sjálvan fyri syndir okkara (Gal 1,4). Grunda yvir hvørt einstakt orð, men gev tær serstakliga gætur eftir hesum lítla orði; okkara. Øll vektin hvílir á hesum orði og at tú nýtir tað rætt. Tað er leikandi lætt hjá tær at trúgva, at Kristus gav seg sjálvan fyri syndirnar hjá Pæturi og øðrum halgimonnum. Tí tá um hesi umræður, so hugsa vit, at tey vóru verdug at fáa hesa náði. Men hjá tær, ið sær teg sjálvan óverdugan, er hetta nógv torførari, at júst tú kanst trúgva hesum, at Kristus Jesus gav seg sjálvan fyri tínar svárastu og størstu syndir. Ikki fyri einstakar, men fyri allar syndir. Ikki fyri tær sigraðu og avløgdu, men fyri tær ósigraðu og óavløgdu. Lætt er at hálova Jesu frelsarverki við stórum orðum so leingi tað ikki verður tilsagt mær sjálvum. Men tá ið tað kemur til at nýta orðið okkara, so ber vitið og holdið seg undan. Ein torir ikki frammi fyri Gudi, at tilluta sær sjálvum ein so stóran og ríkan skatt, sum gáva givin fyri einki. Tí royna vit fyrst at gerast frí av syndini og hugsa, at síðani kunnu vit hava við Gud at gera. Men sannur kristin kunnleiki og vísdómur er hetta, at tú roknar hesi orð trúverdug og sonn, at Kristus Jesus gav seg sjálvan í deyðan, ikki vegna dygdir og rættvísi okkara, men fyri syndir okkara. Og ert tú ikki teirra millum, sum roknar við hesum; fyri okkara syndir, so er hendan sælan gloppin tær av hondum. Martin Luther: Ord for dagen Leysliga umsett: Egil Joensen 2 Nr. 3 mai árið

3 skilji eg ikki. Men eg trúgvi tí. Mítt lív er fullkomið, tí eg havi fingið Jesu lív. Eg eri deyður við Jesusi, og upprisin við honum. Brynja rættlætisins Hetta er brynjan, sum øll trúgvandi eru klædd í, brynja rættlætisins. Tá djevulin freistandi kemur, so síggi eg meg sjálvan sum deyðan frá syndini. Eg eri eitt lík, og eitt lík verður ikki freista. Paulus sigur tað soleiðis í Róm 6: v11 Soleiðis skulu tit eisini halda tykkum sjálv vera deyð fyri syndini, men livandi fyri Guði í Kristi Jesusi. v12 Latið tí ikki syndina ráða í tykkara deyðiliga likami, so at tit gerast girndum tess lýðin! v13 Bjóðið heldur ikki syndini fram limir tykkara sum órættferðarvápn, men bjóðið heldur Guði tykkum sjálv fram sum livnað upp frá deyðum, og Guði limir tykkara sum rættferðarvápn. v14 Tí at synd skal ikki ráða yvir tykkum; tí at tit eru ikki undir lóg, men undir náði. Vit eru undir náði. Hetta er okkara brynja. Gud sær og dømir okkum ikki eftir, hvussu væl vit klára at halda hansara lóg, men eftir, hvussu væl Jesus kláraði tað. Vit eru undir náði. Gud sær okkum fullkomin. Vit eru klædd í brynju rættlætisins rættlæti Jesusar. Kanska hugsar tú, at tú ikki trýrt nóg mikið. At tú næstan ert ílatin brynju rættlætisins, men manglar at trúgva tí av hjarta, inniliga, rættiliga taka tað í álvara. Við teg kann eg siga, at trúgvin er ein fingur, sum peikar á Jesus. At hann hevur gjørt alt fullkomið fyri teg. Tá Djevulin sigur, at tú ert ein syndari og ákærir teg fyri alt, tú hevur gjørt skeivt, tá sigur trúgvin: Tú, djevul, fert til skeivan persón. Jesus hevur tikið mína synd á seg. Tosa við hann um tað. Trúgv er ein gáva frá Gudi. Trúgv er álit, álit sum Gud skapar í okkum. Álit á, at Jesus hevur tikið alla mína synd, mínar óndu hugsanir á seg, ja, mítt ónda hjarta hevur hann endurnýggjað. Risin upp til nýtt lív Vit eru risin upp til nýtt lív við Jesusi í trúgv. Vit doyðu við Jesusi og risu upp við honum. Vit eru nýggir skapningar. Vit eru heilag, rein og ósek fyri Gudi. Fullkomin! Hugsa um hetta. Tú ert fullkomin. Ongin kann ákæra teg fyri nakað. Tá hesin evangeliski sannleikin festir búgv í hjartanum, so ger hann nakað við okkum. Vit skulu halda okkum vera deyð fyri syndini, sigur Paulus. Vit sleppa at gleðast yvir, at vit eru rættvís. Hetta er størsta orsøk til gleði. Jesus hevur tikið okkara skuld. Hetta fær avleiðingar. Paulus áminnir okkum um, at bjóða Guði okkum sjálvi fram sum livna upp frá deyðum, og Guði limir okkara sum rættferðarvápn. Vit skulu verða tað, vit longu eru. Vit eru fullkomin og rættvís fyri Gudi. Tí skulu vit bjóða Gudi limir okkara sum rættferðarvápn ella amboð fyri rættvísi. Tá vit nú eru rættvísgjørd við trúgv, og djevulin ikki kann døma okkum, so mugu vit vera tað, vit longu eru. Vit eru rættvís fyri Jesu skuld, og tí mugu vit eisini liva rættvíst. Endamálið við lógini Luther sigur, at Guds lóg hevur trý endamál. 1) Samfelagið skal byggja á hesar lógir. 2) Lógin vísir okkum, at vit eru syndarar og hava brúk fyri frelsu, 3) Lógin er Guds góði vilji, sum tann endurføddi ynskir at liva eftir. Vit hava fingið eitt nýtt hjarta, sum elskar Gud, og tí ynskja vit eisini at liva eftir Guds vilja. Vit sleppa at bjóða okkara limir, okkara hendur, føtur, høvd, alt okkara lív til tænastu fyri Gudi. Vit skulu liva tað út, sum vit eru. Hetta er tað, sum verður kallað heilaggering. Vit sleppa at liva eftir Guds vilja. Ikki tí vit skulu. Okkara frelsa byggir ikki á, hvussu væl tað eydnast. Bert á Jesus, og tað hann hevur gjørt fyri okkum. Vit liva eftir Guds vilja, tí vit sleppa. Við blóði Krists eru vit keypt frá Sátans valdi og yvir í Guds ríki. Vit eru í einum ríki, har vit sleppa at tæna okkara kongi, Jesusi. Vit tæna ikki fyri at koma inn í hansara ríki, men júst tí vit longu eru í hansara ríki. Soleiðis síggja vit eisini okkara tænastu. Vit sleppa at tæna, vit er frí til at tæna. Ikki fyri at Gud skal fáa tokka til okkara, men tí hann longu hevur tokka til okkara. Kraftin til eitt heilagt lív er sostatt ikki í, at vit taka okkum saman. Okkara fíggindi er djevulin. Okkara egnu vápn og okkara styrki nytta onki móti honum. Vit kunnu ikki sjálvi sigra á Sátani, synd og deyða. Kraftin til eitt heilagt lív er, at Jesus longu hevur sigrað á Sátan, synd og deyða. Brynjan, sum verjir hjartað og lív, er, at Jesus hevur klætt okkum í rættvísi. Vit eru keypt frí frá okkara syndafulla lívi. Vit eru fullkomin. Hetta er okkara styrki. Evangeliið er okkara styrki. Jesus er okkara styrki. Syndin Hvussu við syndini? Eg falli ofta í synd. Líka sum Paulus havi eg viljan til at gera tað góða, men eg klári tað ikki. Eg falli í synd aftur og aftur, og eg hati tað. Eg ynski veruliga at liva fullkomið, men eg megni tað ikki. Tá er mín gleði, at eg álíkavæl kann siga: Eg eri ílatin brynju rættlætisins. Syndin kann skjóta sínar pílar, men teir kunnu ikki trongja ígjøgnum brynjuna. Eg kann fáa ilt, tí eg føli, at pílarnir raka brynjuna, men teir kunnu ikki drepa meg. Syndin kann ikki gera meg sekan fyri Gudi. Mín synd var á Jesusi. Alt skeivt eg havi gjørt, alt skeivt eg geri nú, og alt skeivt eg fari at gera, fortíð, nútíð og framtíð, lá á Jesusi. Tað er mín gleði, mín styrki og vón, at Jesus hevur gjørt alt sum skal til, fyri at ein neyðars syndari, sum eg, kann frelsast. Silas K.K. Olofson 3

4 38 år med syd-syd mission Kirkjurliga Missiónsfelagið har gennem årtier været engagerede i mission, hvor missionærens visitkort ikke har været prydet med et billede af en hvid dansker eller færing. Syd-syd eller øst-øst mission Gennem mange år har Kirkjurliga Missiónsfelagið haft store aktier i en missionsform, som i dag ofte betegnes som sydsyd mission. Vi har fra Færørene og Danmark været med til at drive syd-syd mission i Kina i over 30 år, hvor gode kristne fra Taiwan har drevet mission i fastlands Kina primært ved brug af medierne radio og internet, men også ved hyppige besøg og undervisningsforløb i undergrundskirkerne. Der er meget store fordele ved at drive syd-syd misson (eller måske skulle vi i Asien kalde det øst-øst mission), for medarbejderne kender kulturen de arbejder i, de kender sproget 100 % og som en ekstra bonus, ja så er lønomkostningerne meget lavere end for en færøsk eller dansk missionær. De tomme børneøjne Et eksempel på syd-syd mission (hvor en kineser/taiwaneser driver mission i Kina) er Luciller, som laver kristne børneprogrammer (Popcorn), til de mange millioner børn, der regelmæssigt lytter til programmet. Luciller er født og levede de første 10 år af sit liv i en af Kinas storbyer, hvorefter familien flyttede til Macao (ved Hong Kong). Senere flyttede Luciller videre til Taiwan. I forbindelse med et kortere missionsfremstød i det centrale Kina, mødte Gud Luciller med kaldet til at forkynde evangeliet for kinesiske børn. Det var gennem de tomme blikke, hun mødte fra de mange børn, der blot sad eller stod uden for deres hjem i landsbyerne i Kina, at Gud fødte kaldet i hendes hjerte til at være børnemedarbejder. At børnene var åbne for evangeliet, når det blev fortalt for dem, var blot med til at bekræfte kaldet fra Gud for hende. Mission - forbudt for børn I Kina er det forbudt og forbundet med stor fare at evangelisere blandt børn. Derfor, men ikke mindst også for at kunne nå ud til de mange millioner kinesiske børn, som ikke har hørt evangeliet, bruger vi radioen i vores øst-øst mission. I over 30 år har vi i tæt samarbejde med den kristne radiostation Voice of Salvation på Taiwan drevet øst-øst mission i Kina. I de dele af arbejdet som vi fra Danmark er involveret i, er det i dag Luciller der laver børneprogrammerne (Popcorn), Nancy der laver ungdomsprogrammerne (Awake with the Angels) og Lena laver familieprogrammet (Our time). 4 Nr. 3 mai árið

5 Lytterresponsen er enorm I det østlige Indien er det den lokalfødte Silvanus, som gennem næsten daglige radioprogrammer forkynder evangeliet på en enkel og ligefrem måde. Fra det lille kontor og studie i Ranchi fortæller Silvanus sine landsmænd om den eneste vej til fred med Gud. I dette område har der gennem historien været mange martyrer og heller ikke i dag er det ufarligt at forkynde evangeliet om Jesus Kristus her. I det vestlige Indien er det ikke mindre farlig for Samuel og hans medarbejdere, at vidne om påskens budskab til folkegrupperne i den sydlige del af Gujarat-staten. De mange tusinde lytterbreve, som de indiske radiomedarbejdere modtager hver måned vidner ud fra deres forskelligartede indhold om mange forskellige ting: stort åndelig behov, mennesker der kommer til tro og mennesker der vokser i åndelig erkendelse og indsigt. Missionærer uden sprogproblemer Gennem årtier har færøske og danske missionsvenner været aktive i syd-syd & øst-øst mission i Kina, Indien, Iran, Etiopien og flere andre lande, gennem mediemission. Det som er den store fordel ved syd-syd mission er at sprog og kultur barrierer stort set ikke eksisterer. I mediemissionen er stort set alle de missionærer, der sidder bag mikrofonen mennesker, som kender sproget i alle dets nuancer, fordi det er deres modersmål og i de fleste tilfælde er de også født og opvokset i kulturen, som de taler ind i. Guds missionsmosaik Syd-syd mission kan ikke stå alene heller ikke den del af sydsyd mission som hedder mediemission. Syd-syd mission er en del af Guds store mosaik eller puslespil, hvor den enkelte brik er en brik i det store billede som hedder mission til verdens ende. Der er ikke nogle brikker, der er mere værdifulde end andre, for de er alle med til at indbyde mennesker til kongesønnens bryllup i himlen. Og ligesom der ikke findes universalbrikker som passer ind over alt, findes der heller ikke nogen brikker, som er fejlfrie eller perfekte alle brikker har de hver deres stærke og svage sider. Det fantastiske er, at Gud kan drive mission gennem selv de mest skæve og underlige brikker. 5

6 Når en brik mangler Mediemissionsarbejdet er i sig selv et stort puslespil, hvor der er mange forskellige parter involveret, for at budskabet når ud. En vigtig brik i puslespillet er Luciller på Taiwan, men uden radiostationen Voice of Salvation i Taipei med det tekniske udstyr, og uden mellembølgesenderen på Guam og uden de færøske eller danske missionsvenner som forbedere og den økonomisk støtte, der gør det muligt at betale lønnen til producer, teknikker og strøm til senderen, ja så ville det ikke være muligt. Når en brik i mediemissions-mosaikken mangler, kan det ødelægge store dele af billedet. Et eksempel på det oplevede vi for få år siden i Etiopien, vi måtte skære mange udsendelser ned fra 30 til 15 minutter, fordi en brik i mosaikken forsvandt. En af de støttende partnere i gruppen trak sig ud og det medførte, at selv om vi havde medarbejderne, sendetid og lyttere (som kun efterspørger flere kristne programmer), ja så måtte der reduceres. Der var ikke midler nok til at betale den beskedne producerløn og til strøm til senderen. Tilsvarende er der blevet reduceret en del i russisksprogede programmer, fordi vores tyske samarbejdspartner har fået økonomiske problemer. Det er naturligvis meget smertefuldt at skære god kristen undervisning væk, når man ved, at der er russisksprogede fra Østersøen i vest til Kina i øst, som lytter og ønsker mere kristen undervisning og oplæring. En taknemlig søster At mosaikken enkelte steder for os at se går i stykker skal ikke få os til at fortvivle. Nogle gange er det måske fordi Gud vil ændre sammensætningen i mosaikken til noget endnu pænere. Andre gange er det måske for at vise os, at han har gjort sig afhængig af os i sit store projekt: Mission til verdens ende og dermed på ny kalde os ind i sit missionsarbejde. Gud arbejder mange steder og på mange måder. For nogen tid siden fik en radiomedarbejder via telefonen, dette glade udbrud fra en kineser, som netop havde fundet 6 ud af at søsteren, kort før sin død, havde taget imod Jesus, som sin personlige frelser: Mange tak! Jeg har gennem længere tid forsøgt at fortælle min søster om Jesus. Jeg har givet hende en Bibel, en kort-bølgeradio og jeres programoversigt. Jeg ved, at hun lyttede til dine programmer. Men jeg var ikke sikker på om hun havde taget imod Jesus som sin personlige frelser. Her til morgen døde hun i en bilulykke... Søsteren nåede så langt som vi kan vurdere målet, fordi der var nogle syd-syd missionærer, der bragte evangeliet til hende. KMF som storaktionærer Missionsvenner i KMF er som nævnt storaktionærer i den del af missionsmosaikken, der hedder Norea Radio Danmark (NRD). Ca. halvdelen af de missionsvenner, som står bag syd-syd missionen gennem NRD har deres gang i LM. Den anden halvdel af baglandet har for største delens vedkomne tilknytning til Indre Mission, Evangelisk Luthersk Mission, Nyt Liv, Kirkjurliga Missiónsfelagið eller Folkekirken. Her udgør KMF s venner en stor andel, idet KMF-venner både støtter arbejdet direkte til NRD og indirekte via KMF. Uden økonomiske midler vil arbejdet stoppe. Dog er der en ting, som er langt vigtigere: forbøn for lytter og medarbejdere, for med forbøn er du med til at bede om Guds velsignelse over arbejdet. KMF s missionsvenner er således med til at drive mission i et vidt forgrenet syd-syd missionsarbejde via medierne. Ole Sørensen Daglig leder for Norea Radio Danmark Nr. 3 mai árið

7 Jesus í myrkrinum Í samband við hendingarnar, sum fóru fram í Getsemane urtagarði skíriskvøld og langafríggjanátt, lesa vit í Luk. 22,53:... hetta er tykkara tími og vald myrkursins. Jesus fór ígjøgnum djúpasta myrkrið, og hansara líðing kom í hæddina langafríggjadag. Hetta var ikki bara ein langur dagur, men náttin var kanska hin allarlongsta í søgu mannaættarinnar. Hetta var líðingarinnar nátt. Skírisdag og langafríggjanátt var Jesus úti í einum djúpum myrkri. Vinirnir sviku. Hin hollasti av lærusveinunum avnoktaði hann. Judas, kassameistarin, hevði svikið hann fyri 30 silvurpengar. Allir lærusveinarnir sovnaðu, hóast hann hevði biðið teir vakt og biðið saman við sær. Teir svóvu, sjálvt tá ið tempulvaktin kringsetti Jesus og handtók hann. Fíggindin bant Jesu hendur og eyðmýkti hann. Teir píndu hann og vanærdu hann og fóru ómenniskjansliga við honum. Teir lótu hann úr fyri almannaeygum og slerdu hann við koyrlinum. Hann varð húðflongdur, og ryggur hansara hekk í lepum har uppi við pínslaváttarstólpan. Teir drógu hann hálvdeyðan yvir til avrættingarstaðið Golgata. Har krossfestu teir rómversku hermenninir hann livandi og lótu hann líða tær ógvisligastu pínur. Hendur og føtur hansara vórðu gjøgnumgatað við stórum rustaðum naglum. Meðan hann hekk har útmaktaður og doyggjandi á krossinum, fekk hann at kenna eina niðrandi viðferð frá fólki. Ókvæmisorð og háðarorð heglaðu niður yvir tann doyggjandi mannin. Myrkasta náttin Tað vóru ikki nógv viðhaldsfólk, enn minni stuðlar á Golgata heyggi henda lagnutunga seinnapart. Tá ið Jesus hevði hingið á krossinum í tríggjar tímar, myrknaði himmalin alt í einum. Tað var, sum Gud sjálvur sløkti ljósið á Golgata. Nú var nóg mikið. Tá ið alt leikaði í sum harðast, sløknaði ljósið mitt á degi. Sjálvt sólin mátti venda sær burtur av skomm. So ræðuligt vóru menniskjuni farin við Guds egna soni. Í tríggjar tímar var myrkt mitt á degi. Hetta var eitt myrkur, sum tú næstan kundi taka í. Har gjørdist myrkt bæði á bygd og í bý. Har gjørdist myrkt á øllum arbeiðsplássum og í øllum heimum. Har gjørdist myrkt á spæliplássum og í køkum. Lívsins ljós sløknaði. Samstundis rópti Jesus: Tað er fullgjørt! Nú var einki meir, sum gerast kundi. Bikarið var fult. Pínslubikarið var á tremur og um at bresta. Jesus hevði hildið alt hetta út av berum kærleika til eina sjúka og glataða mannaætt. Hann hevði gjørt alt hetta fyri at frelsa verðina. Jesus var sanna ljósið, sum lýsir upp í hvørjum menniskja. Hann var ljósið, sum myrkrið ikki vann á. Men nú gavst hann! Tá ið ljósið gerst svart, verður tað av sonnum myrkt. Í svartasta vónloysi rópti Jesus, so tað ekkóaði gjøgnum alla søguna: Gud mín, Gud mín, hví ert tú farin frá mær? Jesus, sonur Guds, upplivdi hitt ógvisligasta myrkrið, tá ið faðirin mátti venda sær burtur frá soninum. Tá ið syndin varð løgd á Jesus, mátti Gud fjala andlit sítt fyri honum. Hetta var myrkasta løtan í søguni. Jesus smakkaði beiskasta myrkrið, tá ið heimsins syndir og sjúkur vórðu lagdar á hann. Hann 7

8 bar øll okkara brek og allar veikleikar, øll mistøk menniskjans og teirra skeivleikar. Alt, sum miseydnaðist, og allir ósigrar vórðu lagdir á Jesus. Øll fortíð og framtíð vórðu lagdar á hann. Jesus tók alla banning heimsins á seg. Fullkomin sigur Eftir alt hetta kom eitt ljós, sum kann lýsa upp eitt og hvørt myrkur: Jesus vann ein fullkomnan sigur á Sátani og øllum hansara illu andum, allari synd og øllum menniskjuligum mistøkum, sjúkum og veikleikum, og hann vann ein fullkomnan sigur á deyða og grøv. Sátan hevur herjað alla mannaættina við sínum oyðandi herferðum allastaðni í hesari verð. Hann hevur knúst okkara familjur. Hann hevur oyðilagt okkara býir. Hann hevur sorlað okkara verð, so hon liggur í skeljasori. Hann hevur rænt okkara børn og ungdómar. Hann hevur hersett menniskju við djevilskum kreftum, sum tey ikki sjálv kunnu stýra. Hann hevur rubbað og bundið menniskju, so tey ikki longur eru harrar yvir sær sjálvum. Hann hevur rænt, herjað og stolið øll virði, sum menniskjan hevði fingið í skapanargávu frá Gudi. Hann hevur miðvíst teppibumbað sinn og tankar hjá menniskjum við niðurbrótandi og oyðandi tankum og spreitt skelk og ræðslu allastaðni á okkara knøtti. Hann hevur lagt eftir sær lemjandi sjúkur, barnloysi og niðurnívd menniskju, ið slaka fyri syndini og banningum. Hann hevur havt alla verðina sum gísla. Og nú ræðir hann menniskju við hóttanum um eitt ævigt fongsul í holuni hjá gíslatakaranum. Jesus kom ikki bara við teimum góðu tíðindunum, men eisini fyri at fría allar gíslar. Hann setti fangar í frælsi og førdi teir út úr myrkursins holum. Av tí at hann er farin ígjøgnum myrkrið, hevur hann sigrað á Sátani og øllum myrkri. Jesus fór sjálvur niður í holuna hjá gíslatakaranum og fríaði allar gíslar við einum ótrúligum frælsisstríði. Tí kunnu øll menniskju gerast fræls í dag, uttan mun til hvussu leingi tey hava verið í valdi gíslatakarans. Jesus fríar eisini frá skelkandi upplivingum og teimum sálarligu avleiðingum, sum standast av einari drúgvari gíslatøku. Hann vil geva menniskjum tað aftur, vit hava mist, tá ið djevulin tók valdið. Hann kann javna aftur tær negativu oyðandi hendingarnar, vit hava verið úti fyri. Golgatatryggingin bøtir um alt tað, Sátan hevur rænt frá okkum. Í Jesu sáttargerð hava vit fingið atgongd til alt, vit mistu í syndafallinum. Tá ið Jesus doyði, sigraði hann á djevlinum. Í 1. Jóh. 3,8 sigur Guds orð: Til tess varð Guds sonur opinberaður, at hann skuldi bróta niður djevulsins verk. Effie Campell týddi Nýggir haldarar Eg ynski at halda Kirkjuligt Missiónsblað. Navn: Bústaður: Postnr. og bygd/býur: Undirskrift: At senda til: Kirkjuligt Missiónsblað, Undir Klakki 39, FO-700 Klaksvík 8 Nr. 3 mai árið

9 Minningarorð um Bjarta Petersen Langafríggjadag, tann 10. apríl 2009 andaðist Bjarti Petersen. Hann varð føddur tann 16. juli í 1929 og var sostatt 79 ára gamal nú hann doyði. Hann var sonur trúboðaraparið Alfred og Mariu Petersen og vaks upp á Vágsheygnum, beint við síðuna av Emmaus. Bjarti var stýrimanslærdur, men kortini gjørdist sjógvurin ikki hansara lívsstarv. Tað gjørdist í staðin arbeiðið sum fyristøðumaður á Sjómansheiminum. Hann møtti Jónu Sigurðsson, sum hann giftist við í 1957 og saman røktu tey starvið sum fyristøðupar á Sjómansheiminum inntil fyri fáum árum síðan. Arbeiðið á Sjómansheiminum kom at fylla nógv hjá Bjarta. Tað var ikki løgið, at tey flestu kendu hann sum Bjarta á Sjómansheiminum. Heilt frá barnaárum kom hann í Emmaus. Har kom hann eisini nú heilsan var farin at bila. Í Emmaus minnast vit Bjarta, sum ein ið tók ábyrgd og íðin vitnaði um Jesus Kristus. Hann var upptikin av, at vit fylgdu Jesusi og hildu okkum at honum. Tey ungu lógu honum nær at sinni og nógv av okkum minnast hann sum virknan í sunnudagsskúlanum og við ungdómsmøtunum. Hurðin var opin fyri øllum teimum ungu bæði á Sjómansheiminum og norðuri á Flittuni. Bjarti varð valdur í stýrið fyri Emmaus í 1973 og hevur verið við í stýrisarbeiðinum síðan tá og eitt skifti var hann formaður. Á møtunum í Emmaus hoyrdu vit hann syngja við síni sterku rødd og hann gjørdi vart við seg í vitnisburði og talu. Hann gleddist um, at tað gekk framá við nýggja húsinum og hann var ikki nívdur av, at gamla húsið skuldi takast niður. Hann var meira upptikin av, at sami boðskapur skuldi ljóða í nýggja húsinum til frelsu fyri menniskju. Vit siga Guði takk fyri alt tað, sum Bjarti var fyri okkum øll og fyri tann boðskap hann bar okkum. Stýrið fyri Emmaus 9

10 Einasta syndin sum fordømir Andin skal sannføra um synd, sigur Jesus. Sannføra vil siga tað sama sum at fáa ein persón at viðganga nakað. Hann skal sannføra teimum um synd; tað merkir øll menniskju uttan undantak. Og syndin, hann skal sannføra um, er at tey ikki trúgva á meg (Jóh 16,9). Í hesum orðum liggur lykilin til at skilja tað, tað snýr seg um. Tá ið Jesus heilt greitt savnar all heimsins synd í tey ikki trúgva á meg, vil hann við hesum gera tað greitt fyri okkum at vantrúgv er einasta syndin, sum fordømir. Fullnaður er gjørdur fyri alla synd móti teim tíggju boðunum.; tí kann syndin ikki fordøma tann, sum ikki við síni vantrúgv fordømir seg sjálvan. Ikki hótt Tá ið tollarar og syndarar berskakin av øllum gudleysum í Ìsrael komu til Jesus, síggja vit ongantíð at syndir teirra vóru nøkur forðan fyri, at eir kunda verða frelstir. Alt teirra lív høvdu teir brotið Guds boð; men ongantíð vóru teir kravdir til roknskap fyri teirra synd, ongantíð vóru teir stillaðir fyri lógarinnar krøv ella hóttir við dómi lógarinnar. Altíð vóru teir móttiknir við kærleika. Og tá ið teir skriftlærdu ilskaðust, og róptu Jesus tollara og syndara vinur, mótmælti hann ikki. Staðin fyri talaði hann í líknilsum um hin burturvilsta seyðin og mistu drakmuna, og um hin burturfarna sonin. Hann talaði júst um hesi vanvirdu, og vísti okkum myndina av sær sjálvum, sum hin elska Faðirin, sum við útrættum hondum kemur rennandi móti soni sínum (Luk 15). Men kæri Frelsari, sært tú ikki hansara mongu stóru syndir? Nei! Eg síggi als onga synd. Tí at hetta er blóð mítt, blóð sáttmálans, sum verur úthelt fyri mongum til fyrigeving syndanna (Matt 26,28). Sáttargerðin fyri syndina er framd, og ein ævig rættvísi fingin til vega. Tað var Gud, sum í Kristi gjørdi heimin sáttan við seg, og hann tilroknar teimum ikki misgerðir teirra (2 Kor 10 Nr. 3 mai árið

11 5,19). Tað finst bert ein einasta synd sum fordømir: at tey ikki trúgva á meg. Ein merkiligur dómur Vit síggja eisini hvussu hart Jesus dømdi teir, sum hildu at teir kundu verða rættvísgjørdir av gerningum. Hann lítilsmetti ikki, at teir siðminnigarliga stóðu langt omanfyri órættvís, ránsmenn og horkallar, og at teir góvu olmussur til tey fátæku; men tað kundi ikki broyta dómin. Paulus sigur um mangar av sínum ættarfrændum, at teir vóru vandir um Guds sakir, og strembaðu eftir eini lóg, sum kundi leiða til rættvísi. Teir náddur ikki fram til eina slíka lóg, tí teir søktu ikki eftir henni við trúgv, men sum um hon kundi fáast av gerningum (Róm 9 og 10). Ein merkiligur dómur! Tey, sum hava verið betri enn onnur verða fordømd, og tey, sum hava verið verri enn tey flestu, verða frelst. Gøðingarkálvurin verður dripin til æru fyri honum, sum hevði oytt burtur Arvin hjá sær saman við skøkjum, meðan hann, sum hevði tænt faðirinum gjøgnum nógv ár, og ongantíð breyt boð hansara, fær ikki so mikið sum eitt smálamb. Tað er hetta sum er loyndarmálið í Kristi sáttargerð. Tá ið sannleikin um synd er, at tey ikki trúgva á hann, so er tað tí at øll synd móti teim tíggju boðunum er gjørd fulnað fyri við Kristi deyða. Onki menniskja verður sostatt fordømt av síni synd, men bert sum avleiðing av síni vantrúgv. Tað er troystin vit kunnu fáa av hesum orðum. Í Guds eygum Harafturat kunnu vit læra av hasum, at sjálvt hin frómasti, álvarsamasti og gudrøknasti, kann verða fordømdur, um hann í øllum gudsøkiskapi sínum ikki trýr á Kristus. Sjálvt ikki álvarsamastu royndir okkara at blíva betur, hin djúpasti angur, tær inniligastu bønir, hitt vakrasta lív, hin strangasta sjálvsnoktanin ella tær bestu ótroyttiligu gerðir okkara at blíva betur, eru galdandi í Guds eygum. Tann, sum kann rósa sær av hesum, gongur kortini móti glatanini, um hann ikki hevur lært at rokna alt hetta javnt við skarn móti tí, sum er nógv mætari nevniliga at kenna Kristus, og verða funnin í honum. Hetta skal Heilagi Andin sannføra heimin um. Av náttúruni hava vit lyndi til at hugsa, at bert í tann mun okkara egna gudrøkni eyðnast, tora vit at rokna við Guds náði. Men Andin bendur eygum okkara móti honum, sum av Gudi varð útvaldur til at uppfylla lógina í okkara stað, og smakka deyðan fyri okkum øll. Vegna hansara dýra blóð, hava hvørki syndir okkara ella dygdir okkara minsta týdning, tá talan er um at standast fyri Guds dómi. Carl Olof Rosenius ( , svenskur vekingartalari við stórari ávikan í 1800 talinum og fram). Emma Jacobsen, týddi. 11

12 Kalimbo Gunnar Hamnøy hevur í mong ár arbeitt fyri Norsk Luthersk Misjonssamband. Hann hevur vitjað nógv missiónslond og hevur eisini verið og vitjað í Føroyum. Her greiðir hann frá eini uppliving og einum persóni, hann hevur hitt í Kenya: Ali Hassan Kalimbo er evangelistur og býr í Voi í Kenya. Voi er ein bygd uttanfyri Nairobi. Kalimbo sat 19 ferðir fangi í fongslum í Kenya. Hann var ein av mongum, sum hoyrdu fongsulsevangelistin Danson Mwanyika boða evangeliið. Kalimbo skilti, at hetta var tað, honum tørvaði. Hann vildi verða frelstur. Frammanfyri teimum umleið túsund fangunum, játtaði hann trúgv sína og segði, at nú var eisini hann vorðin kristin. Kalimbo fekk kristinkunnleika í fongslinum. Skjótt var hann sjálvur fongsulsevangelistur í øðrum fongslum. Gud opnaði vegir fyri honum. Kalimbo vildi heim at boða orðið fyri sínum egna fólki. Tey vóru mong, sum ikki høvdu hoyrt boðskapin, men nógv vendu um, tá Kalimbo talaði Guds orð til teirra. Kalimbo er giftur, og tey eiga ein son. Heim teirra er merkt av gudsótta. Hann sigur frá eini hending: Eg hevði ætlað mær heim at halda páskir saman við familjuni. Eg helt eisini, at mær tørvaði hvíld. Men so kom Gud til mín. Ein áminning, sum eg fái viðhvørt, tá ið Gud vil mær okkurt. Eg má fara, segði eg við konuna. Ha! Skuldi tú ikki hvíla teg og vera saman við mær og soni okkara, nú tú hevur frí? Jú, men eg má fara nú, tað hevur skund. Eg fór langt inn í skógin. Eg skilti ikki, hví Gud minti meg á hetta, nú ið eg skuldi halda frí. Hví sendi hann meg langt inn í skógin, har onki fólk búði? Har var heldur ongin at síggja. Steðga her tala Guds orð! Eg boðaði evangeliið inni í skóginum. Ikki eitt menniskja var at síggja. Eg talaði um Jesus. Gud hevði mint meg á hetta, so eg helt fram. Eina løtu seinni kom ein maður ímóti mær við einum togenda í hondini. Hann græt og segði: Eg fór út í 12 Nr. 3 mai árið

13 skógin í dag, tí eg ætlaði at heingja meg. Lív mítt er miseydnað. Eg livdi av at handla við gimsteinum og diamantum, og eg tjenti væl, men pengarnir søplaði eg burtur í brennivíni. Nú eru pengarnir, gimsteinarnir og diamantarnir burtur. Sjálvur eri eg púra fyri ongum. Ongin vón er fyri mær. Eg havi onki at liva fyri longur. Tí fór eg út í skógin í dag. Eg vildi hava ein enda á hesum. Tá eg skuldi heingja meg, hoyrdi eg, at tú boðaði evangeliið um Jesus Kristus. Tað, ið tú segði, gav mær nýggja vón. Eg hoyrdi, at Jesus kann broyta lív mítt, um eg lati hann sleppa framat. Eg vil taka ímóti Jesusi nú, segði maðurin. Grátandi yvir eitt spilt lív, tók maðurin í móti Jesusi hendan dagin. Jesus fyrigevur og lekir. Hann livdi eitt fullkomið lív í okkara stað. Eg fór heim til familjuna at halda páskir. Har sótu konan og sonurin og bíðaðu eftir mær. Eg minnist fyrstu ferð eg hitti Kalimbo. Tað var á kristniboðstøðini í Voi. Hann var komin hendan langa vegin, fyri at hitta okkum, gestirnar úr Noregi. Eg minnist, at hann spurdi meg: Kanst tú biðja onkran í Noregi biðja fyri mær og mínum? Tað vildi eg fegin. Eg fekk eina mynd av honum heim við. Eg setti meg í samband við eina familju í Larvik. Tey upplivdu hetta sum eitt kall frá Gudi. Biðið fyri mær, segði Kalimbo. Biðið um, at elefantar og búflar halda seg langt burtur frá mær, tá eg eri úti og ferðist. Eg eri ofta so bangin. Í familjuni var ein fimm ára gomul genta, sum æt Louisa. Hvørt kvøld, tá Louisa fór í song, mátti hon minna Jesus á Kalimbo. Hon bað um, at elefantar og búflar ikki tóku hann. Øll í familjuni høvdu umsorgan fyri honum. Nøkur ár seinni siti eg í hansara heimi, og hann sigur mær frá einum tilburði. Eg var á veg heim av einum møti. Langt var at ganga. Eg var á veg gjøgnum ein skóg. Tá eri eg ofta ógvuliga bangin, sigur Kalimbo. Tá hoyri eg okkurt braka aftanfyri meg. Síggi tá fleiri búflar og elefantar. Eg rópi á Jesus. Eg var skelkaður. Tá hoyri eg eina rødd: Ali Hassan Kalimbo, ver ikki bangin. Louisa biður fyri tær! Eg vendi mær á og síggi ein mann koma ímóti mær. Eg kendi hann ikki. Hann sigur við meg: Fylg mær. Villdjórini hvurvu. Eg fylgdist við hesum fremmanda gjøgnum skógin. Stutt eftir kom eg út á høvuðsvegin. Har stóð ein bilur, sum var punkteraður. Sjey útlendingar og ein kenyanari vóru við bilinum. Hvar er sangkórið, sum hevur fylgt tær gjøgnum skógin? Hvat kór spyrji eg. Eg havi hvørki sæð ella hoyrt nakað kór. Tað hava vit, søgdu fólkini. Teir søgdu síðani frá, hvat teir høvdu hoyrt og sæð. Tá skilti eg, at hetta við Louisu ikki var heilaspuni. Eg hevði fingið einglavitjan, segði evangelisturin Kalimbo. Lea Juul týddi. 13

14 BARNASÍÐAN Jósef Jósef var næstyngsti sonur Jákups, og hann átti hann við Rakul. Jákup var sera góður við Jósef, ja, so góður, at hinir synirnir øvundaðu honum, eisini tí, at pápin gav honum ein síðan kyrtil við ermum, sum teir ikki fingu. Brøðurnir hataðu Jósef enn meira, tá ið hann segði teimum frá sínum dreymum, har brøðurnir máttu bukka fyri honum, ja sjálvt sól, máni og eisini stjørnurnar. Ein dagin, tá Jósef fór burtur í haga at vita, hvussu gekst brøðrunum, tosaðu teir um at drepa hann, men beiggi Jósefs, Ruben, royndi at tosa teir frá tí. Hann helt, at teir bara skuldu koyra hann í ein brunn, og so ætlaði hann seinni at hjálpa honum upp aftur. Tá nakrir keypmenn, sum vóru á veg til Egyptalands, komu framvið, helt bróðurin, Júda, at teir áttu at selt Jósef til teirra. Tað gjørdu teir, men meðan Ruben ikki var til staðar, og tá hann frætti, hvat teir høvdu gjørt, skræddi hann klæðini av sær. Áðrenn brøðurnir koyrdu Jósef í brunnin, tóku teir kyrtilin frá honum, so nú smurdu teir hann bara inn í blóð av einum geitarbukki, sum teir høvdu dripið. Tá Jákup sá tann blóðdálkaða kyrtilin, ivaðist hann ikki í, at Jósef var deyður, og hann syrgdi son sín. Keypmenninir seldu Jósef til Potifar, sum var herhøvdingi hjá Fárao. Í byrjanini gekk alt væl hjá Jósefi, Gud var við honum, og alt eydnaðist bæði hjá honum og húsi Potifars. Potifar dámdi hann væl og setti hann yvir tænarum sínum. Av tí at Jósef var so vakur og vælvaksin, royndi kona Potifars eftir honum, men Jósef segði við hana, at hann ikki vildi synda móti Gudi. Tá gjørdist konan óð og leyg fyri manni sínum, at Jósef var eftir henni. Potifar trúði konu síni og setti Jósef í fangahús. Í fangahúsinum var Gud hjá Jósefi, og alt gekk væl. Fangavaktarin gjørdist sera góður við Jósef og setti hann at ansa eftir hinum fangunum. Í fangahúsinum týddi Jósef dreymar hjá bakaranum og skeinkjaranum hjá Farao, og tað varð so, sum hann hevði sagt. Tá Farao so ein dagin droymdi ein løgnan dreym, vísti skeinkjarin honum til Jósef, sum fyri tveimum árum síðani hevði týtt dreym hansara. Jósef týddi dreym Faraos soleiðis, at tað fyrst fóru at koma sjey góð ár í Egyptalandi við nógvari grøði, men at tað síðani fóru at koma sjey hungursár. Tí gav hann Farao tey ráðini at goyma nakað av grøðini frá teimum góðu árunum at standa móti við, tá ið hungursárini komu. Farao helt hesi ráðini vera sera góð og setti Jósef at ráða yvir øllum Egyptalandi. Dreymurin gekk út, og tá hungursárini komu, høvdu egyptar nóg mikið av grøði, soleiðis at teir eisini kundu selja korn til grannalondini. 14 Nr. 3 mai árið

15 BARNASÍÐAN Her er ein teknisøga um Jósef, men tekningarnar standa ikki í rættari raðfylgju. Setið tit nú nummar undir myndirnar, hvør ið eigur at vera nummar eitt, tvey o.s.fr. 15

16 Summarstevnan hjá Kirkjuliga Missiónsfelagnum juli í Emmaus í Klaksvík Hósdagur Fríggjadagur Leygardagur Sunnudagur Kl.9.30 Morgunmatur Bønarløta Bíbliutími Kl.11 Gudstænasta í Christianskirkjuni Kl. 14 Sunnudagsskúli Kl. 16 Kl. 16 Møti Møti v/asbjørn Vegge v/asbjørn Vegge Kl. 18 Møti v/asbjørn Vegge Kl. 20 Kl. 20 Kl. 20 Møti Møti Møti v/asbjørn Vegge v/asbjørn Vegge v/asbjørn Vegge Meir um Summarstevnuna verður kunngjørd seinni. Stýrið Umbróting: Brandur Petersen Prent: Estra Ábyrgd: Silas K.K. Olofson Útgevari: Kirkjuliga Missiónsfelagið Undir Klakki 39 FO-700 Klaksvík Tlf.: T-postur: Heimasíða: Konta: Kirkjuligt Missiónsblað kemur út 8 ferðir um árið ( feb, mar, mai, jun, aug, sep, nov, og des) Haldaragjald: kr. 150,- 16 Nr. 3 mai árið