Kirkjuligt Missiónsblað

Transkript

1 Kirkjuligt Missiónsblað JESUS-KONGURIN Hetta er søgan um ein kong. Vit skulu lesa úr Jóhannesar evangelium 18. kapittul, frá 33. versi: Pilatus fór tá inn aftur í borgina, og hann kallaði Jesus til sín og segði við hann: Ert tú kongur jødanna? Jesus svaraði: Sigur tú hetta av tær sjálvum, ella hava aðrir sagt tær tað um meg? Pilatus svaraði: Eri eg tá jødi? Fólk títt og høvuðsprestarnir hava fingið mær teg; hvat hevur tú gjørt? Jesus svaraði: Ríkið mítt er ikki av hesum heimi. Var ríki mítt av hesum heimi, tá høvdu sveinar mínir stríðst fyri mær, til tess at eg ikki varð givin upp til jødarnar. Men nú er ríki mítt ikki haðani. Pilatus segði tá við hann: Men so ert tú kongur kortini? Jesus svaraði: So er, sum tú sigur, eg eri kongur. Til tess eri eg føddur og til tess kom eg í heimin, at eg skal vitna um sannleikan; ein og hvør, sum er av sannleikanum, hoyrir rødd mína. Hin størsti Vit plaga at siga í einum orðtaki, at kært barn hevur mong nøvn. Og tá ið Bíblian sigur okkum frá Jesusi, so stígur Jesus fram undir mongum ymiskum nøvnum í teimum mongu bókunum í Bíbliuni. Hann verður kallaður Messias, Kristus, Menniskjusonurin, Jesus, Frelsarin, Høvuðspresturin, o.s.fr. Hann kallast eisini Kongur. Forsíðumyndin: við loyvi frá Mariola Paini.

2 Jesus er kongur. Ja, hann verður í Skriftini kallaður Kongur Konganna og Drottur Drottanna. Hann er størri enn allir kongar og stjórnarleiðarar, sum eru á allari jørðini, og ríki hansara er eitt ævigt ríki. Hann hevur veldigar herar bæði í tí sjónliga og tí ósjónliga heiminum. Hann er kongur, ein veldigur kongur, ein ovurmikil kongur. Hann er kongur júst nú, og hann fer at verða kongur í allar ævir. Ein kongur verður borin í heim Tá ið vit bíða eftir og vænta, at ein prinsur verður borin í heim, vita vit ongantíð, hvussu hann fer at verða. Men tað gerst okkum sjálvandi greitt, at ein konglig føðing er í væntu, og hovið sendur boð út, at kongshúsið væntar ein arving. Men sjálvt um hovið kann lýsa, at tey á kongsborgini vænta ein arving, so dugir eingin frammanundan at siga nakað um komandi kongsbarnið. Hann kann koma í verðina uttan at hava vit og skil, og hann kann gerast ein ónýtiligur kongur. Tað hevur borið á, at prinsar hava verið upp-reistrarhugaðir og heilt ógudiligir. Eingin veit frammanundan, hvussu hesin kongur fer at verða; men fólk mugu bíða og síggja. Men tað varð skrivað um henda kong, sum vit tala um nú, ikki bara eitt ár undan komu hansara, men fleiri hundrað ár frammanundan. Í fleiri ættarlið fyri føðing hansara varð talað um henda kong. Sagt varð frammanundan, hvussu hann skuldi verða, og hvat ið hann skuldi gera. Eitt kongadømi uttan mørk Beint fyri føðing hansara kom ein eingil til Nasaret til Mariu, sum skuldi føða hann. Og eingilin bar hesi boðini, sum vit finna í 1. kapitli hjá Lukasi: Tú skalt verða við barn og eiga ein son, og navn hansara skalt tú kalla Jesus. Hann skal verða stórur og verða kallaður sonur hins hægsta, og Gud Harrin skal geva honum hásæti Dávids, faðirs hansara; og hann skal ANDAKT Hin Leitandi frelsarin Hvør tykkara, sum hevur 100 seyðir og hevur mist ein teirra, letur ikki teir 99 vera eftir í haganum og fer at leita eftir tí burturmista, inntil hann finnur hann? Og tá ið hann hevur funnið hann, leggur hann hann fegin á herðarnar (Luk. 15,4-5). Eg eigi eina bók, sum hevur eitt løgið navn: Gud ja! Men Jesus? Tað løgna er, at tað eru menniskju, sum trúgva á Gud, men einki leggja í Jesus. Men tað ræðuligasta av øllum hevði verið at møtt Gudi - uttan um Jesus, og uttan at standa reinsaður í Jesu blóði. Tann, sum vendir Jesusi bakið, vendir Gudi bakið og Himlinum - og verður glataður í ævir! Tí, tað er bara frelsa í Jesu navni eina! Fariseararnir og teir skriftlærdu søgdu eisini Gudi ja men Jesusi nei! Eingin bað so ofta til Guds og las so íðin í bíbliuni sum teir. Kortini hataðu teir Jesus. Og fyri at dálka góða navn hansara og umdømi eyknevndu teir hann syndara vinur. Men hugsa tær, hvat fyri eitt undurfult navn hetta gjørdist fyri allar syndarar! Ja, hetta bleiv eitt heiðursnavn hjá Jesusi! Hann var jú komin at frelsa syndarar - og fyri at teir rættiliga skuldu skilja tað, segði hann teimum søguna um teir 100 seyðirnar. Hann greiddi frá teimum 99, sum lógu tryggir í rættini, og um hin eina, sum var burturvilstur, og so segði hann frá, hvussu hirðin leitaði eftir honum, til hann fann hann, og hvussu hann bar hann heim við gleði. Hatta er ein undurfull mynd av Jesusi - kanna hana ógvuliga gjølla! Hann gjørdist ikki argur og klípti seyðin í beinið ella sló hann í illsinni. Hann gav ikki ilt av sær, av tí at hesin tápuligi seyðurin var runnin sínar egnu leiðir. Nei, hann var bara glaður, hann tosaði blídliga og eymt við hann. Varisliga lyfti hann hann upp á herðarnar og bar hann heim við gleði! Akkurát soleiðis er Jesus! Hann verður glaður! Tað verður gleði í Himli - og tú verður glaður, um hann sleppur at bera teg heim til sín! Ja, ein og hvør, sum trýr á Jesus, syndara vin, verður glaður og sælur! Og eingin munur er, um vit eru lítil ella stór. Vilhelm Munch E. Campell týddi 2

3 verða kongur yvir ætt Jákups allar ævir, og á kongadømi hansara skal eingin endi verða. Hinir kongarnir doyggja, og prinsar og arvingar koma í teirra stað. Brown ræður ikki í Fraklandi, Sarkozy ræður ikki í Onglandi, Obama ræður ikki í Russlandi, Putin ræður ikki í Amerika. Tí teir hava síni mørk, síni øki. Men hesin kongur, sum vit tala um her í dag, hann hevur eingi mørk, sum hann heldur seg innanfyri við stjórnarvaldi sínum. Men á kongadømi hansara skal eingin endi verða. Hann fer ongantíð at doyggja, fer ongantíð at missa kongstignina og verður ongantíð settur frá. Ongantíð noyðist hann at fara í útlegd, og ongantíð fer eitt stjórnarkvett at blaka hann av trónuni, tí hann skal verða kongur allar ævir. Profetarnir boðaðu føðing hansara Talað var um hann frammanundan, mong hundrað ár frammanundan, hvussu virki hansara skuldi verða. Jesaja sigur uml. 800 ár fyri føðing hansara, at hann skuldi verða borin í heim av eini jomfrú. Ótrúligt! Hann er hin fyrsti og seinasti, sum er føddur av eini jomfrú. Mika sigur okkum, at hann skuldi føðast í Betlehem. Tað segði hann mong hundrað ár, áðrenn hann kom. Dánjal segði okkum 480 ár fyri føðing kongs tíðina, nær hann fór at verða borin í heim, og hvussu hann fór at verða dripin. Túsund ár fyri komu hansara segði Dávid okkum, at hesin kongur fór at verða hongdur upp á ein kross og fór at verða gjøgnumstungin í hendur og føtur. Zakarja segði mong hundrað ár undan komu Kongs, at hann fór at verða svikin fyri 30 silvurpengar. Jesaja segði, hvussu hann skuldi leggjast í grøvina hjá einum ríkum manni, men skuldi rísa uppaftur. Dávid segði, at hann skuldi fara til himmals og sessast við høgru hond Guds. Føðing Kongs Tá ið kongsbørn verða borin í heim, fyrireika tey seg uppi á kongsborgini. Kongsbørn verða ikki løgd í hvørja sum helst song. Har er skart og skreyt á kongsborgini, av tí at tað er ein kongur, sum kemur í heim. Og tá ið tilburðurin er farin fram, so fara tíðindini út frá øllum heimsins útvarpsstøðum, at nú er eitt kongsbarn føtt. Tá ið Jesus varð føddur í Betlehem, so nýttist honum onga himmalsong, og honum nýttist einki skart og skreyt at varðveita kongstignina. Tað gjørdi ikki petti, um teir løgdu hann í eitt fjós. Tað bilti einki, um hann var borin í heim mitt millum dýrini, tað bilti einki, um hann lá í einari krubbu við hálmi og strái, tí hann var ein sovorðin stórur kongur, at hann kundi verða lagdur har uttan at missa kongstignina. Og har vóru eingir jarðiskir boðberarar, sum kunngjørdu føðing hansara, tí honum nýttist tað ikki. Men allir himmalsins herskarar søgdu hesari jørð frá, at Kongurin var føddur. Allur tann stjørnuklári himmalin kring Betlehem og Judafjøllini fyltist við einglum í milliónatali, sum róptu út: Heiður veri Gudi í hægsta himli, nú er Kristus føddur, Kongurin í Dávids staði. Og Gud setti eina nýggja stjørnu á himmalin við hetta høvið, av tí at Kongurin varð borin í heim, og teir vísu kongarnir úr Asia sóu Betlehemsstjørnuna, og teir komu yvir fjøll og dalar at tilbiðja kongin, sum var komin til jarðar. Ein kongur var borin í heim. Verumáti kongs Tá ið vit lesa um Jesus Kristus - um lív hansara og levnað, so ber hann seg at sum ein kongur, frá føðingini og til hann aftur situr á trónuni í himli. Ongantíð skalv hann, ongantíð var hann bangin, ongantíð bað hann um ráð, ongantíð spurdi hann: Hvat skal eg gera? Kanst tú hjálpa mær? Ongantíð bað hann nakran hjálpa sær. Ongantíð ivaðist hann, ongantíð var hann ótryggur, ongantíð skalv hann, ongantíð misti hann tamarhaldið á sær. Um tað var ein djevul ella tað var ein heil legión við djevlum og demonum í túsundatali, sum stóð framman fyri honum, so var hann líka sinniligur. Hann var kongur. Og tá ið hann vaks upp, so vaks hann upp sum kongur - fullkomin. Tá ið hann - 30 ára gamal - eftir dóp sín í Jordan, har Andans dúgva var komin yvir hann, hevur stríðst við djevulin í oyðimørkini, so vendir hann aftur, fyltur av Heilaga Anda og kraft. Hann kemur ikki aftur sum ein vanligur prædikumaður, har alt gleppur niðurfyri og endar úrslitaleyst eitt kvøld og vinnur eitt umfar eitt annað kvøld; men hann kemur aftur sum kongur. Tá ið hann reikar um á Ísraels jørð, úr suðri í norð, úr eystri í vestur, bygd úr bygd, bý úr býi, so gongur hann sum ein kongur alla tíðina. Hann gongur sum ein kongur. Hann gongur í sigri. Hann hevur sigrað á synd, sjúku, deyðans og myrkursins makt. Framhald í næsta blaðið Aril Edvardsen E. Campbell týddi 3

4 Far suðureftir! Bíblian sigur frá hendingum, har Gud talaði beinleiðis við síni vitni og gav teimum heilt ítøkiligar uppgávur. Tá Harrin er hin sami, hendir slíkt eisini í dag! Vit fara at hava ein samrøðu við norðmannin Allan Kristiansen, ein mann, sum Gud fekk brúkt júst á henda undurfulla hátt. Allan, vit hoyrdu, at tú hevði greitt frá einum løgnum biltúri á einum møti nýliga. Uttan sjálvur at vita hví, koyrdi tú brádliga nógvar míl suðureftir. Hvussu kundi tú finna upp á slíkt? Tað var als ikki nakað, sum eg fann uppá. Tað var Harrin, sum talaði við meg og kallaði meg at fara hesa undurfullu ferð. Vilt tú greiða okkum frá, hvat ið tað var, sum hendi? Ja, tað geri eg so fegin fyri at æra mín Harra og Frelsara: Hendingin fór fram fyri nøkrum árum síðani ein 17. mai. Eg var á veg oman í miðbýin her í Ås eftir børnum mínum, sum vóru við í tónleikabólkinum. Tá hoyrdi eg Jesu rødd: Allan, fyll tangan í bilinum og koyr suðureftir! Tað datt út úr munni mínum: Men hvar skal eg fara? Hann svaraði: Hagar, sum eg skal vísa tær. Men tú mást fara nú! Var tað vissuliga Harrin, sum talaði við teg, Allan? Rødd Harrans ljóðaði týðiliga og greitt innan í mær. Men tað, sum eg ikki skilti, var, hvussu eg skuldi vera førur fyri at gera eina slíka ferð. Millum annað hevði eg ongar pengar til bensin, og eg stúrdi av sonnum fyri, hvat ið kona mín fór at siga. Men Harrin uggaði meg, og viðvíkjandi ferðapengunum minti hann meg á nakrar pengar, sum eg hevði lagt til viks til eitt annað endamál, og hann segði: Brúka teir nú! Tá ið eg kom til hús, segði eg við konu mína, at vit máttu taka bilin og koyra suðureftir. Jesus hevur sagt tað, segði eg. Tá kom hon við tí uppskotinum, at vit bara kundu brúka teir pengarnar til ferðina, sum eg longu var vorðin mintur á. Og hon legði afturat við einum smíli: Tað eru skjótt eingi mørk fyri, hvat ið tú kanst finna uppá! So kona tín góðtók meðni tað, sum tú greiddi henni frá, og var villig at koma við tær? Ja, tað gjørdi hon. Nú hava vit verið fyri onkrum líknandi tilburði fyrr, um enn ikki so ógvisligum. Men aftursvar hennara og tað, hon segði um pengarnar, varð ein staðfesting fyri mær beinleiðis frá Harranum. So fóru tit? Ja, men vit høvdu ikki koyrt mangar míl oman eftir E-18, fyrr enn eg fekk at merkja, hvussu sálarfíggindin leyp á: Nú gert tú tær rættiliga fyri skommum! Tú mást skilja, at hetta er móti øllum vanligum viti og skili! Tú veitst ikki so frægt sum, hvar ið tú skalt! Best er, at tú vendir beinanvegin og bøtir um henda kleyvarskapin, tú hevur gjørt. Men mitt í hesum andaliga stríðnum kendi eg dýrd Harrans fylla bilin, og við tárum og takkargerð kundi eg geva tí ónda boð um at víkja frá okkum í Jesu navni! Tit fóru meðni bara víðari? Ja, vit hildu fram við ferðini, og tá ið vit høvdu koyrt umleið 20 míl, nærkaðust vit Grimstad. Har var ferðslan beind yvir Birkeland. Eftir at vit vóru komin til Birkeland, koyrdu vit umleið tveir kilometrar suðureftir. Tá komu vit til eini gomul hvít hús á høgru hond. Her skalt tú fara inn, segði Jesus. Ein stór steintrappa førdi upp til útdyrnar. Einki rekkverk var, og trappan var ómetaliga høg. Tá ið eg kom upp á ovasta trappusteinin, fleyg hurðin upp, og ein kona kom út við einari vissari ferð. Hon bar eitt kuffert í aðrari hondini og eina tasku í hinari. Hon kom út við slíkari ferð, at hon var um at sópa meg út av trappuni. Steðga! segði eg við hana. Hon hyggur upp á meg við reyðum táravátum eygum og sigur: Hvør ert tú? 4

5 Eg eri eitt sendiboð í Kristi stað! Latið okkum fara inn aftur, tí Harrin hevur okkurt at siga tær! Hon stardi upp á meg bæði ørkymlað og bilsin. Vit vóru komin inn í eitt heim, har alkoholið var harri, og har hin óndi sjálvur hevði frítt rásarúm. Hin síðsta drykkjuveitslan førdi til, at konan hevði pakkað hitt mest neyðuga og ætlaði sær at fara frá manni og heimi. Fløskur og gløs lógu slongd allastaðni. Ruðuleikin var fullkomin. Bæði tvey vóru niðri á botni í menniskjuligari neyð og vónloysi, og vit vóru komin í evstu løtu, eftir at hava koyrt í tríggjar tímar. Hetta var jú heilt undurfult, Allan, men hendi okkurt meir - okkurt, sum staðfesti vitjanina? Jú, vissuliga! Var einki annað hent, kundi tú jú spurt, hvør ið meiningin við øllum var. Men tað mest undurfulla, sum kundi henda, tað hendi! Tað vísti seg nevniliga, at hesi menniskjuni í síni mannminkan og neyð, vóru komin til eitt punkt í lívi sínum, har tey sanniliga vóru búgvin og til reiðar til okkurt púra øðrvísi og nýtt - til sjálvt lívið í Jesusi! Eg og kona mín vóru hjá teimum í nógvar tímar. Vit søgdu teimum fyrst, hvussu Harrin beinleiðis hevði sent okkum til teirra, og hvussu hetta í sjálvum sær prógvaði, at Gud visti um neyð teirra! Harvið lá leiðin púra opin at peika teimum á evangeliið um hann, sum hevur borið bæði synd og skomm okkara, og sum hevur liðið deyðans beisku pínu eisini fyri tey. Bæði tvey góvu seg yvir til Jesus Kristus ta náttina - og blivu frelst og fødd av nýggjum til eina livandi vón! (1. Pæt.1,3) Ikki fyrr enn klokkan var vorðin eitt um náttina søgdu vit farvæl. Alt innan í okkum streymaði yvir í tøkk og tilbiðing. Men tá ið vit komu út í náttarmyrkrið, stóðu vit har uttan pengar á einum heilt fremmandum staði, og vit vóru ómetaliga móð. Eg koyrdi so yvir til miðbýin í Birkeland og setti bilin á einum staði, har lyktirnar lýstu alt upp. Nú mugu vit vita, um vit fáa sovið eitt sindur her, segði eg við konuna. So fór eg út úr bilinum at vita, um alt var í lagi. Tá hoyri eg eina milda kvinnurødd, sum rópar: Skulu tit hava eitt kamar? Eg síggi eina blídliga konu í einum vindeyga á aðru hædd. Nei takk, segði eg, vit hava ongar pengar til sovorðið. Vit 5

6 skulu bara sova eitt sindur í bilinum í nátt. Kortanei, segði hon, tit skulu fáa eitt kamar her í nátt! So kom fram, at konan rak eitt lítið gistingarhús, og at hon hevði eitt kamar tøkt til okkara, av tí at nakrir gestir vóru farnir avstað fyri tíðina; men teir høvdu goldið fult, eisini fyri matin! Tískil fingu vit teirra kamar og góðu sengur hesa náttina, og harumframt fingu vit frálíka heitan mat, alt á einari rokning, sum var goldin, sum konan segði. Vit høvdu tá ikki etið í tólv tímar og vóru gorhungrað. Heilt ovfarin av øllum sótu vit har og sluppu av sonnum at njóta Guds fyriskipaðu gerningar (Ef. 2,10)! Tú kanst ikki ímynda tær hasa máltíðina og hvíldina ta náttina! Kæri Allan bróðir, hetta var av sonnum ein ítøkiligur viktnisburður, bæði um at Jesus livir, og at hann kann leiða síni, og ikki minst at hann framvegis leitar upp og frelsir tað glataða og vónleysa! Men ein týðandi spurningur, sum eg haldi, at mong seta sær, er, veitst tú, hvussu gingist hevur hesum fólkum síðani? Nú eru longu nøkur ár síðani, at henda hendingin fór fram. Men av og á havi eg havt samband við tey. Síðstu ferð var fyri bara tveimum mánaðum síðani. Tey eru bæði á lívi og eru varðveitt í trúnni á sín Frelsara! Í Ápostlasøguni 8. kap. kanst tú lesa um eina líknandi hending, har Harrin talaði til ein av sínum: Statt upp og far suðureftir og gakk eftir tí vegnum, sum gongur oman frá Jerusalem til Gasa! Tað er ein oyðivegur. Hann stóð upp og fór. Og sí...! Ja, vilt tú síggja, blaða so upp í Bíbliuni og les víðari sjálvur. Tí eisini í hesum førinum fór eitt frelsuundur fram, tí Harrin sendi ein av tænarum sínum suðureftir. Harrin Jesus Kristus er av sonnum ein livandi Frelsari, sum enn í dag virkar okkara millum og staðfestir sítt æviga orð og lyfti síni. Amen! Far tú heim til tín sjálvs og til húsfólk tíni og sig teimum, hvørjar stórar gerðir Harrin hevur gjørt ímóti tær, og hvussu hann hevur miskunnað tær. Mark. 5,19. Effie Campbell umsetti. Nýggir haldarar Eg ynski at halda Kirkjuligt Missiónsblað. Navn: Bústaður: Postnr. og bygd/býur: Undirskrift: At senda til: Kirkjuligt Missiónsblað, Undir Klakki 39, FO-700 Klaksvík 6

7 Nærkontaktbrev nr.19 d. 1/ Anne-Lene og Peter Olofson skriva Her går det godt Så har Emma lige været ude at købe trækul for nu måtte der ske noget. Strøm har vi rimeligt sjældent for tiden og da vi skulle have skiftet gasflasken for en måneds tid siden viste det sig, at de havde givet os en til reserve, vi ikke kunne tilslutte. Og når man bor i Sumbawanga, kan det tage lang tid at få noget igen, hvis det er udsolgt. (Selv Blue-Band (margarine) og toiletpapir er det nødvendigt at have et lager af man må købe, når det er der.) Generatoren kommer så til, når tingene i fryseren er ved at smelte og computeren må oplades (som f.eks. lige nu, hvor dette skrives). Men ellers så går det godt og det er en fornøjelse at undervise på Bibelskolen. At det må gå dem godt I disse dage får vi 44 nye beboere på bibelskolen, da 22 mænd skal have 1. eller 2. ordination (diakon/presbyter) og sammen med deres hustruer skal de på en eller to ugers kursus på bibelskolen. Det har vi så brugt en del tid på at forberede, og da det er elever og lærere, der stort set også skal ordne alt det praktiske på bibelskolen, og der kun er en klasse dette semester, ja, så har de studerende haft rasende meget at gøre. Vi håber, at præsterne og deres hustruer får et opbyggeligt kursus, og vores studerende ikke blot oplever sig som gratis arbejdskraft for kirken, men også bliver udrustet og opbygget til deres fremtidige tjeneste. Det kunne have været rart med en pedel her Efter ordinationen kommer alle evangelisterne hustruer, og Anne-Lene har et ti-dages kursus for dem, i weekenden ægteskabs-kursus sammen med deres mænd, og derefter for hustruerne alene, mens mændene går til eksamen. Kurserne kræver ekstra arbejde, ja, men det er godt, at vi kan holde dem for at det må gå dem godt i deres fremtidige kald. Den gode bekendelse En af de ting, vi hele tiden må overveje, er: Hvor meget skal vi sige ja til, når det gælder forespørgsler udefra. Vi får en del invitationer til at komme ud for Peters vedkommende for at prædike ved søndagens gudstjeneste og for Anne- Lenes vedkommende for at mødes med/undervise kvinderne i menigheden evt. efter gudstjenesten og så får vi selvfølgelig mange, mange, mange forespørgsler om at støtte diverse ting. 7

8 For lidt over en uge siden var Peter i Isesa (ca. 10 km fra Sumbawanga). Dels var vi blevet indbudt som særlige gæster til en indsamlingsfest efter gudstjenesten, hvor man så skal holde en tale og helst give en masse penge, og dels var Peter blevet bedt om at prædike til gudstjenesten og synge med børnene i menigheden. Vi havde sagt ja for lang tid siden, men da Anne-Lene blev nødt til at tage til tandlæge og lægetjek i Dar (tænkt sig, hvis I skulle rejse 2260 km, for at komme til lægetjek ), ja, så blev det Peter, der kom af sted alene. Det var en opbyggelig dag, vi havde sammen. Det var ungdommens dag i kirkekalenderen her, og de samlede ind til nutidige musikinstrumenter til ungdomskoret. I menigheden var der nu 60 voksne medlemmer og mange flere børn. Men på et tidspunkt havde de været mange flere, men halvdelen af menigheden blev der sagt havde forladt og var gået over til f.eks. nabo-kirken (en pinsemenighed), for der havde de disse nutidige musikinstrumenter. Den dag blev jeg mindet om tre ting (mindst): 1) Lad os bruge de ting, vi har i dag, så langt vi kan bruge dem - i evangeliets tjeneste også den elektriske guitar. 2) Lad os aldrig glemme, at musikinstrumenterne i sig selv kan ikke frelse, det kan alene Jesus. Og da jeg sagde det i menigheden, var der et par damer, der meget højlydt gav deres tilslutning. Nogle gange kan man nemlig godt få det indtryk, at hvis vi bare får en ny kirkebygning, nye instrumenter, osv., så bliver alt godt og livet lutter lagkage. 3) Lad os tage udfordringen op, og undervise om bekendelsens altafgørende betydning, både her på bibelskolen, rundt omkring i menighederne her og hjemme på Færøerne/i Danmark, så vi hjælper hinanden til at holde fast ved den gode bekendelse og bygge på den (1 Tim 6,11-16), også på trods af de manglende midler til nutidige musik-instrumenter. Kærlig hilsen og Guds fred Anne-Lene og Peter 8

9 Kallið at arbeiða í víngarðinum. Lag: Hví skal eg nú syrgja? Ein vin eigi eg. So langt eg kann minnast, so havi eg hoyrt. 1. O, Harri, eg veit, at í víngarð tín her so ofta eg kallaður var, tú kallaði mangan, ja, ferð eftir ferð; men aldri tú fekst nakað svar. Tú plantaði trøini, smá, ung og sterk í víngarðsins sólbesta stað, og meg baðst tú røkta tey, gera títt verk; men eg gjørdi ei, sum tú bað. Men nú, Harri Jesus, eg komi og ofri mítt lív fyri teg. Mítt offur í dag eg gevi tær, ja, og fari, har tær tørvar meg. 2. Tú kallaði meg til ein hirða hjá tær at røkta smálomb fyri teg. Eg havi ei stundir - ja, tað var mítt svar. Nú lotur av skomm rodni eg; tí tú fert í hagan, tá dagur er av at leita upp burtvilstan seyð, mót úlvinum grima tú reiggjar tín stav; men eg gjørdi ei, sum tú beyð. 3. Hví gekk eg í sjálvgóðsku dag eftir dag og hugnaði bara um meg? Hví stóð eg so óvirkin, veik ei úr stað, so latur á tómleikans veg? Á Gud, sum eg skammist, tá tú nú meg sær. Hví var eg so harður sum gler, hví sýtti eg fylgja tær, vera tær nær og kor tíni luta í verð? Hjalmar Hansen. Effie Campbell umsetti. 08/04/09 9

10 Krepputíð er próvtøkutíð Vit læra ofta meir av tí, sum miseydnaðist, enn av viðráki og tí, sum eydnast væl her í lívinum. Størstu læruna fáa vit, tá ið vit ganga ígjøgnum krepputíðir og mótvind. Kreppan er sum ein próvtøka. Eftir eina ávísa lærutíð kemur altíð ein próvtøka. Tað er ein tíð, har vit skulu prógva, at vit hava lært okkurt. Tað er tað, sum trongdirnar og mótburðurin snúgva seg um. Og tú skalt hava í huga, hvussu Harrin, Gud tín, í hesi fjøruti árini hevur leitt teg í oyðimørkini, til tess at eyðmýkja teg og royna teg og vita, hvat ið mundi búgva tær í hjarta, hvørt tú vildi halda boðorð hans ella ikki. 5. Mós. 8,2. Kreppan fær ofta teir lutir, sum eru soknir niður á botn í lívi okkara, upp til yvirflatuna. Alt tað skitna kemur upp til yvirflatuna, tá ið kreppan herjar á. Tað er sum við gruggutum vatni, sum hevur staðið leingi í einum glasi. Alt tað skitna fellur niður á botn, meðan vatnið í erva er klárt. Men um tú av óvart kemur undir glasið, verður vatnið aftur gruggut og skitið. Tí kann kreppan sammetast við eina próvtøkutíð, har vit skulu roynast. Jesus upplivdi eisini uppgerðina við djevulin í oyðimørkini. (Luk. 4) Men hann sigraði á honum og stóð royndina. Tað er ikki fyrr enn eftir hetta, at hann byrjaði sína almennu tænastu í kraft Heilaga Andans. Okkara lyndi mennist kanska mest í mótráki. Mótvindur er betri enn framgongd, tá ið tað ræður um at snikka til okkara lyndi og muru. Mótvindur pressar okkum nærri Gudi. Ódnirnar gera, at røturnar á trøunum leita djúpari niður í skógarbotnin. Tað er ikki neyðugt hjá okkum at óttast ódnirnar í lívi okkara. Jesus møtti lærusveinunum í ódnini við orðunum: Óttast ikki. Hann hevði tamarhald á øllum. Tað hevur hann altíð. Óttast altso ikki ódnina. Gagnnýt heldur mótvindin, so tú kemur upp at flúgva. Lær at kenna tær ómetaligu kreftirnar í mótvindinum. Gert tú tað, kanst tú brúka stormin, so tú gerst sterkari. Tann, stormurin, sum er sendur móti okkum at forkoma okkum, kann gagnnýtast, so hann verður ein framdráttur, sum ger, at 10 vit koma uppaftur longur fram og enn hægri upp. Tað er í ódnini, at vit búnast og mennast. Tað er í storminum, at vit læra at flúgva. Tað er í storminum, at vit læra at finna okkara fasta støði á klettinum, Kristusi. Tað er á djúpum vatni, vit læra at svimja. Tað læra vit ikki í einum grunnum smábarnahyli! Tað var í ódnini, at Pætur lærdi at ganga á vatninum. Tað var, tá ið ísraelsmenn vóru hart trongdir, hina ferð tá ið egyptar lupu á aftanífrá, at Gud læt Reyðahavið upp.

11 Ein frásøgn úr Bolivia Tinquipaya er ein lítil bygd inni millum fjøllini, norðan fyri Potosi í Bolivia. Systarnar Vilma, Roxana og Lydia vuksu upp í hesi bygdini. Eg møtti Vilmu fyrstu ferð eitt summarkvøld á einari sang og musikstevnu í Cochabamba í Bolivia. Undir liðini á mær sat ein kristniboðari frá Norsk Luthersk Missionssamband. Hann hevði arbeitt har í tvey ár. Sært tú hasa ungu gentuna, spurdi hann. Hana átti tú at tosað við. Hon hevur eina heilt serliga lívssøgu. Eg setti meg beinanvegin í samband við hana. Vilma vildi meir enn fegin greiða mær frá síni lívssøgu. Hon má hava ein sterkan vilja, hugsaði eg. Hon vaks upp í Tinquipaya saman við einum eldri beiggja og tveimum systrum. Roxana, sum var 18 ár og Lydia, sum var 15 ár. Sjálv var hon 21 ár. Tá ið hon var 13 ár, var hon fyri eini syndarligari hending. Mamma doyði í eini ferðsluvanlukku. Eftir tað var pápi innlagdur á sjúkrahúsið, har hann varð liggjandi leingi. Tá hann kom heim aftur, flutti hann saman við eini aðrari kvinnu og vildi onki hava við okkum børn at gera, suffar Vilma. Hetta varð ein svár tíð fyri okkum. Vit máttu taka ábyrgd av okkum sjálvum og hvørjum øðrum. Eina tíð eftir hetta fluttu vit inn í ein kostskúla, har vit búðu í fýra ár. Tað var ein stór hjálp fyri okkum. Sum tíðin leið, varð Vilma troytt og móð av øllum. Hon ætlaði at gevast á hendur og rýma frá øllum trupulleikunum heima í Tinquipaya. Tí mælti ein vinur henni til at fara til Chocabamba. Hon var fallin í fátt og var púra fyri ognum. Hon var full av hatri og beiskleika. Hetta var ein ring tíð. Eg hevði hoyrt um Rósu í Cochabamba. Hon arbeiddi sum bíbliukvinna í bygd okkara, fyri nøkrum árum síðani. Eg hevði gingið í skúla saman við dóttur hennara. Hetta er ein heilt serlig familja, ein familja, sum sjálv hevur upplivað tungar og truplar tíðir. 11

12 Tey hava gjøgnum royndir kent Guds góðsku og umsorgan. Kanska er tað hetta, sum ger, at tey kunnu vera til so stóra hjálp hjá okkum og øðrum, sum hava tað ringt, sigur Vilma. Eg leitaði hana upp, so skjótt eg var komin til Cochabamba. Eg hevði hoyrt, at hjá henni fekk ein altíð innivist. Hjá Rósu upplivdi eg eitt kristið heim, merkt av Kristi umsorgan og kærleika. Har búði eg í fýra mánaðir. Hon bað meg koma við sær á møti, men eg vildi ikki. Men eitt kvøldið fór eg kortini við henni á møti í kirkjuni í býnum. Aðalskrivarin í kirkjuni, Javier, talaði Guds Orð hetta kvøldið. Tað, sum hann segði, tók eg til mín. Eg fekk eina nýggja byrjan í lívi mínum, sigur Vilma. Síðani tá havi eg upplivað at fingið meira samband við pápa aftur. Tað er sum eitt Guds undur. Eg, sum at kalla hataði pápa, tí hann sveik okkum, tá mamma doyði frá okkum, kenni nú ístaðin ein sannan kærleika til hansara. Hann kemur at vitja meg. Okkurt gott er um at henda. Eg biði um, at hann má verða frelstur. Nú eri eg arbeiðsgenta hjá eini ríkari familju í Cochabamba og tjeni 600 bolivianos um mánaðin (uml. 800 kr). Eg royni at spara, fyri at hjálpa mínum yngru systkjum. Yngsta systir Vilmu gongur í framhaldsskúla, hin er arbeiðsgenta hjá einum kristniboðshjúnum í Tinqui-paya. Tá mamma doyði, máttu vit taka ábyrgd. Nú eftir at eg eri vorðin kristin, kenni eg, at eg havi uppaftur størri ábyrgd. Eg ynski at vísa systkjum mínum og pápa, vegin til Jesus, hann sum er komin fyri at geva okkum frið og vón. Eg spyrji Vilmu um hennara framtíðarætlanir. Eg havi nógvar dreymar og ynskir fyri framtíðina. Um eg hevði átt pengar, hevði eg helst viljað lisið jura. Eg kundi hugsað mær at verði sakførari. Men í roynd og veru veit eg, at tað ongantíð fer at henda. Lesturin og innivist fara at kosta mær 100$ um mánaðin. Hevði eg kunnað farið á bíbliuskúla í Sucre, sum verður í januar, hevði eg verið glað. Tonk, um eg kundi fingið systrarnar við mær. Hevur tú nóg mikið av pengum? Eg royni at spara av tí, sum eg tjeni, og vóni at tað fer at ganga. Næsta vikuskifti fari eg til Tinquipaya at tosa við systrarnar, um tær kundu hugsað sær at komið við. Um eg nú gjaldi fyri tykkum allar tríggjar, hevði tað ikki verið ein hjálp? Áðrenn eg fór heimanífrá, komu fólk og góvu mær pengar. Teir kundi eg brúka sum eg vildi møguliga at hjálpa onkrum. Vilma hyggur upp á meg. Ber tað til? Kanst tú hjálpa okkum við hesum, hevði eg verið ótrúliga glað. Nakrar dagar seinni var eg í Tinquipaya. Eg visti, at Vilma var á veg heim. Í húsinum hjá kristniboðarunum sá eg eina unga gentu, sum líktist Vilmu. Ert tú systur Vilmu, spyrji eg. Ja, kennir tú Vilmu? Eg møtti henni í Cochabamba. Hon er á veg heim til tykkum systrarnar, segði eg. Hon ætlar at spyrja, um tit hava hug at fara á bíbliuskúla saman við henni. Roxana, um tit allar tríggjar fara, so skal eg orðna alt fyri tykkum. Roxana hyggur upp. Kann tað passa? Vit kennast nóg illa. Skalt tú gjalda fyri okkum alla tríggjar, so vit kunnu fara á bíbliuskúla? Hetta helt Roxana vera heilt ótrúligt. Áðrenn eg fór heim aftur, rindaði eg skúlan fyri allar tríggjar. Tað kostaði 160 bolivianos fyri hvørja, tað vil siga 480 bolivianos ella næstan 700 kr fyri allar. Okkara pengar røkka langt harúti. Pengar kunnu brúkast til ymiskt. Teir pengarnar eg gav Vilmu, Roxanu og Lydiu, kunnu blíva til stórt vælsignilsi. Vit mega biðja um tað. Ein tøkk til tín, sum gav mær pengarnar, so eg kundi geva teir víðari. Gunnar Hamnøy Lea Juul týddi 12

13 Kirkjuligt Missiónsblað Asbjørn Vegge á summarstevnuni hjá Kirkjuliga Missiónsfelagnum Asbjørn Vegge verður høvuðstalari á summarstevnuni hjá KMF, í døgunum juli 2009 í Emmaus í Klaksvík. Hann varð biðin um at skriva eitt sindur um seg sjálvan, so vit kunnu vita eitt sindur um hann, áðrenn hann kemur. Jeg har vært misjonær i Etiopia i 5 år, fra 1971 til Underviste der ved lærerskolen I Yirga Alem og var de tre siste år stasjonsstyrer (pastor at large) samme sted. I 1977 startet NLM arbeid i Kenya i samarbeid med Evangelical Lutheran Church (ELCK) i et nytt område; Pokot. Fram til 1990 fikk jeg være med i mange forskjellige oppgaver som et nytt misjonsarbeid innebærer, ikke minst i bushen blandt analfabeter. På et bibelsenter som ble bygd i Pokot ble det mye bibelundervisning på en rekke kurs for nye menighetsledere. Dessuten fikk jeg også undervise noen år i kristendom i en videregående skole blant godt opplyste elever. Har siden vært i Kenya på korte undervisningsturer, seinest i Misjonssambandet. Jeg er gift med Bjørg, og sammen har vi 5 barn, fra 35 til 20 år gamle. Vi har 3 barnebarn. Bjørg blir med til Færøyene, og vi gleder oss til å møte folk og øyer der vest, ikke minst til samlingene i Jesu navn der vi har et fellesskap med Gud og hverandre som er vidunderligst av alt på jord. I Norge har jeg vært forsamlingsleder i Kristiansand 6 år og reist som forkynner over hele Norge de 13 siste år, hele tiden for Asbjørn Vegge 13

14 Barnasíðan Jákup og ætt hansara kemur til Egyptalands Jósef týddi dreymin hjá Farao soleiðis, at fyrst skuldu koma sjey góð ár við nógvari grøði og síðani sjey ring ár. Og tað varð so. Tey sjey góðu árini goymdu egyptar ein part av grøðini til tey ringu árini. Tá tey komu, varð hungursneyð í øllum grannalondunum, og tá tað frættist, at Egyptaland átti korn, fóru fólk úr øllum ættum hagar at keypa. Tíggju av brøðrunum hjá Jósefi fóru eisini til Egyptalands at keypa, men teir kendu ikki Jósef aftur og nigu fyri honum. Jósef læt sum onki, men mintist aftur á dreymin, hann hevði havt sum barn, har bundini hjá brøðrunum nigu fyri hansara. Fyri at royna brøðurnar setti hann teir í fangahús í tríggjar dagar, og síðani læt hann teir sleppa heim aftur, men ein vildi hann hava eftir, til teir komu aftur við teirra yngsta bróðuri. Næstu ferð teir komu aftur til Egyptalands, høvdu teir Benjamin við, og tá fortaldi Jósef teimum, hvør ið hann var. Hann bað teir síðani fara heim aftur og siga pápanum frá, at hann enn var á lívi og biðja hann koma til Egyptalands. Jákup hevði torført við at trúgva synunum, tá ið teir søgdu honum sannleikan um Jósef, men hann gjørdi so av at fara at hitta hann, áðrenn hann doyði. Saman við ættarfólki sínum, 70 í tali, fór Jákup til Egyptalands. Hann var sera glaður at síggja Jósef aftur, hálsfevndi hann og græt leingi. Farao gav Jákupi og ætt hansara landspartin Gosen, og har livdi hann í seytjan ár. Hann var 147 ára gamal, tá ið hann doyði. Áðrenn hann doyði, vælsignaði hann allar synir sínar og synir Jósefs, Efraim og Manasse. Hann segði teimum, at Gud fór at vera við teimum, og at hann fór at føra teir heim aftur til Kánaansland. Líkið av Jákupi var ført til Kánaansland, og hann var jarðaður í Makpelahellinum, har Ábraham og Ísak vóru grivnir. Jósef var 110 ára gamal, tá ið hann doyði, og hansara síðsta ynski var, at ísraelsfólk tóku bein hansara við sær til Kánaansland, tá ið tey fóru heim aftur. 14

15 15

16 Jesus; Harri mín og Gud mín Summarstevnan hjá Kirkjuliga Missiónsfelagnum juli í Emmaus í Klaksvík Hósdagur Fríggjadagur Leygardagur Sunnudagur 2. juli 3. juli 4. juli 5. juli Kl Kl. 11 Morgunmatur Gudstænasta í Bønarløta Christianskirkjuni Bíbliutími v/silas Olofson Kl. 14 Sunnudagsskúli Kl. 16 Kl. 16 Bíbliutími Møti v/asbjørn Vegge v/asbjørn Vegge Nátturði Kl. 18 Møti v/asbjørn Vegge Kl. 20 Kl. 20 Kl. 20 Møti Møti Møti v/asbjørn Vegge v/asbjørn Vegge v/asbjørn Vegge Evni:Missión Drekka aftan á møti Drekka aftan á møti Vælkomin Stýrið Umbróting: Brandur Petersen Prent: Estra Ábyrgd: Silas K.K. Olofson Útgevari: Kirkjuliga Missiónsfelagið Undir Klakki 39 FO-700 Klaksvík Tlf.: T-postur: Heimasíða: Konta: Kirkjuligt Missiónsblað kemur út 8 ferðir um árið ( feb, mar, mai, jun, aug, sep, nov, og des) Haldaragjald: kr. 150,- 16