Nr. 5 aug. 2012 65. árið Kirkjuligt Missiónsblað MORGUNROÐIN Sálm.108,2-3: Trygt er hjarta mítt, Guð, syngja eg vil og leika, o, tú sál mín vakna! Vakna saltur og harpa, eg morgunroðan vil vekja! Morgunroðin - hetta er eitt ríkt og vælsignað orð sum eg elski. Vit kenna tað frá okkara gerandisdegi, hvørja ávirkan tað hevur á okkum, at vakna upp til ein nýggjan dag av Guðs góðu hond og tað fyrsta, ið møtir okkum er morgunroðin. Tá ið tað roðar í fjøll og líð, tá verður sinnið ljóst og lætt. Morgunroðin gyllir í sál og sinn, hann leggur gleðina og vónina inn yvir teg og tú fært hug at syngja og leika. Hevur sólin so sterka og góða ávirkan á menniskjasinnið, hvør mikið meira tá Jesus. Hann, sum er náðisólin og morgunroðin í gudsbarna hjørtum. Brorson hevur rætt tá ið hann yrkir: Jesu dýrabara navn okkum frælsis morgunroði himni frá við gleðiboði bangnum sálum hvíldarhavn
Hesi orðini samsvara við tað, sum skriftin sigur um Jesus og ta ávirkan hann hevur í hjarta og sál okkara. Vit kenna og vita tað, at Guð hevur latið hetta ljósið frá gleðiboðskapinun skína í hjørtum okkara (2. Kor. 4,4+6). Tað skínur so klárt í skriftini, tá ið Andin livandiger orðini fyri hjartanum, at Jesus elskaði meg og gav seg sjálvan upp fyri meg (Gal. 2,20). Her síggi eg morgunroðan og tað gyllir í sinnið og hjartað brennur. Guds heilagi Andi virkar í síni kraft, tá ið Jesus í ljósinun frá krossinun er morgunroðin í hjartanun. Tá kenna vit tað saman við Paulusi at: Kærleiki Guðs er útheltur í hjørtum okkara við heilagum anda, sum okkum er givin (Róm. 5,5). Á sum tað er stórt og ríkt at vera Guðs barn. Vit kunnu av røttum prísa okkum lukkulig, gleða okkum í Harranum altíð og lovsyngja Guði. Men lovsongurin kemur ikki av sær sjálvum. Legg merki til at Dávid sigur: EG morgunroðan vil vekja (Sálm. 108,3). Og tað gera vit ikki við at taka okkum saman, men við at venda okkum ímóti Jesusi og við gleði oysa vatn av frelsunnar keldu (Jes.12,3). Ella sum Dávid eisini sigur tað í Sálm. 34,6: Lítið til hansara, so lýsa av gleði tit skullu. Sig tað við Jesus, at hann má opinbera seg fyri tær. Vek morgunroðan. Bið Heilagan Andan dýrmeta Jesus fyri tær og hann vil gera tað og vísa tær: Men vakrast verður tó at sjá Guds lambið undurfult við naglamerkjum krossi frá í sigursljóma hult. Tað lýsir meir enn nøkur sól, tað lýsir upp Guds náðarstól, og búnin, meg til jarðar bant, ber brá í dimant. (M.S.453.3) Á sum vit treingja til tað, at tað verður mogunroði í hjartanum. Tá kenna vit kærleikseldin, lovsongin nýggja, stíga upp av hjartans altari. Vit elska Jesus og hoyra honum til. Egil K. Joensen 2 Nr. 5 aug. 2012 65. árið
Nærkontaktbrev nr. 31 Sumbawanga d. 05.07.2012 Anne-Lene og Peter Olofson skriva Stilhed En vis form for stilhed har sænket sig over bibelskolen. Tirsdag morgen blev de sidste studerende kørt til bussen, og dette semester og undervisnings år er til ende. 18 studerende afsluttede deres uddannelse. 12 afsluttede evangelistkurset og 6 teologiuddannelsen. Det første hold teologer fra stedet her. Der har uden tvivl været nogle fødselskvaler for den teologiske uddannelse, og dem kan vi så håbe på, at der kan blive rettet op på langs ad vejen. Umiddelbart står vi med tre udfordringer. Dels er det vigtigt at få integreret, hvad det betyder, at stedet nu er en akademisk institution, og hvordan det må præge arbejdet og undervisningen. Dels så er det vigtigt at forstå, at det er vanskeligt at drive en akademisk institution uden midler. Og dels så er der et generelt behov for at besinde sig på arbejdsetikken. Det går ikke, når enkelte lærere kun møder op til halvdelen af undervisningstimerne. Når det så er sagt, så har det været et privilegium at få lov til at undervise disse præster gennem tre år - og de studerende på evangelistkurset gennem to år - at udfordre og at blive udfordret at lære og at lære fra sig. I søndags d. 1/7 var der dimissionsfest og i år i forbindelse med musikundervisningen havde vi valgt, at vi skulle spille og synge: Hvilken ven vi har i Jesus. Vi sang den på tre forskellige sprog for at illustrere det historiske forløb for Rukwa stift. Rukwa stift adskiller sig fra andre stifter ved en langt mere broget historie. Én af rødderne er London Missionary Society, der begyndte at arbejde i Tanzania i Kasanga ved Tanganyika-søen i slutningen af det 19. årh. Derfor sang vi først et vers på engelsk. LMS kirken, der senere blev en del af Brødrekirken, slog rod blandt især den stamme, der kaldes 3
walungu, og derfor blev næste vers sunget på kimambwe/kilungu. Og så sluttede vi af med at synge alle fires vers af sangen på kiswahili, det sprog, der forener alle de mange rødder Brødrekirken i Rukwa har, og alle de mange stammer og tungemål, der forenes i denne kirke. Det er godt at lære stedet historie at kende, men det er også hyggeligt at have mulighed for at arbejde med et sådan musikprojekt. Stilhed vi kender den ikke Ofte når en sang fra kirkens sangbog er blevet foreslået, er forslaget blev mødt med tavshed. Det var ikke muligt at synge den, for ingen kendte melodien. Ét af projekterne dette forår har været at forsøge at skaffe noderne til sangene i sangbogen. Foreløbig har jeg fundet frem til lidt over 200 af 376. Med de få bøger jeg har til rådighed, har det kun været muligt via internettet. Det er virkelig et fantastisk hjælpemiddel, når man bor langt fra alfarvej. Denne samling af noder vil vi dele med de andre bibelskoler/seminarier indenfor Brødrekirken ved et fællesmøde her i juli. En stor del af de sange og salmer, vi ikke har noder til, er lokale sange fra Rungwe, Mbeya og Tabora, altså de tre andre stifter indenfor Brødrekirken, og der håber vi at kunne få hjælp fra de andre bibelskoler, så vi kan få en komplet samling og få glæde af alle sangene. Samtidig har dette arbejde afsløret, at sangbogen fra først til sidst er fyldt med fejl. Derfor har jeg lavet en gennemgang af sangbogen, som Rukwa stift har stillet sig bag, og bragt videre til ledelsen for hele Brødrekirken i Tanzania. Den del af arbejdet har været beskæmmende, mens det har været utroligt opbyggeligt at få stilheden fyldt med kristen sang. Når internettet har fungeret (nogen gange lidt hakkende), så er der i forbindelse med de enkelte sange lyttet til You Tube mv. for at lære melodierne at kende. Mange, mange hundrede kristne sange har fundet vej via internettet til kontoret i Sumbawanga. Og sangenes tekster og historie er blevet studeret gennem de mange spændende hjemmesider, der findes om kristne sange. Stor tak til alle dem, der står bag disse hjemmesider. Det har været en koloenorm hjælp og dybt opbyggeligt. Og så lige en tak til familien i Danmark, der har ledt med og skannet noder ind til mig. 4 Nr. 5 aug. 2012 65. árið
Stilhed - i huset Anne-Lene og Emma er i Danmark, så der er lidt mere stille i huset. Men der kommer dagligt nogen for at købe i bogbutikken eller for at aflægge et besøg eller fordi de har brug for hjælp til et eller andet. Og så har vi fået to nye volontører til Børnehjemmet Bethania, Anette og Lea. Anettes forældre (Jan og Kirsten Solgaard) var engang missionærer i Rukwa udsendt af LM. Stilhed for Gud I alle de mange aktiviteter og ting der sker, minder Guds Ord os om den vigtigste stilhed, nemlig stilheden for Gud: Vær stille over for Herren, vent på ham! Salme 37,7 4 RØDDER God sommer Kærlig hilsen og Guds fred Peter 5
Eitt sendiboð í Jesu Kristi stað Brot úr brævi frá ónevndum kristnum fanga í Sovjetsamveldinum Eg kom til fangaleguna og fekk pliktaða fangabúnan. Styvlarnir vóru stødd 43 í staðin fyri 39. Jakkin var so stórur, at tíggju av mínari stødd høvdu rúmast í hann. Ermarnir rukku niður til knøini. Ein klovnur í ov stórum og margháttligum klæðum kann vekja áhuga og látur hjá áskoðarum. Í mínum føri var ætlanin, at eg skuldi síggja út sum ein fuglaræða og vera frástoytandi. Eg føldi meg illa, men hetta mátti eg taka við. Tá ið eg kom til barakkina, har eg skuldi vera, byrjaðu spottanirnar. Onkur rópti: Heilagi Faðirin er komin! 6 Nr. 5 aug. 2012 65. árið
Fangarnir slóu ring um meg, ikki bert tí at eg sá so margháttligur út, men eisini fyri at spotta meg, tí eg var ein trúgvandi. Móttøkan eg fekk, var heilt greitt tilætlað av leguleiðsluni. Øll vistu, at eg var ein kristin fangi. Ein eldri fangi boygdi seg framyvir og segði við háðandi yvirbragdi: Eg heilsi tygum æraði Faðir. Tygum eru jú eitt sendiboð frá sjálvum Jesusi Kristi. Tað vita vit øll. Tygum umboða himmalin, er ikki so? Fangarnir, sum stóðu rundan um vóru í skellilátri av tí eldra fanganum. Orðini sendiboð frá Jesusi Kristi hildu áfram at ljóða í oyrum mínum. Orðini vóru ætlað sum ein háðan, men eg kendi meg ikki niðurgjørdan. Tvørturímóti góvu tey mær dirvi. um, at hesin Jesu kærleiki eisini galt teir. Fangarnir undraðust á, at tað ikki hevði eyðnast teimum at ørkymla meg við teirra láturgering. Teir høvdu onga hóming av tí gleði, ið teir høvdu elvt til. Mong óttast fyri at koma í fangahús. Fyrr óttaðist eg tað sjálvur. Men Harrin hevur latið meg uppliva so nógv gott, at eg vildi ikki býtt tíðina í fangahúsinum um við mong ár í frælsi. Emma Jacobsen týddi úr svenskum. Fangarnir bíðaðu eftir míni reaktión. Eg gloymdi tey stóru klæðini, sum eg var í, og segði, at tað var satt, at eg var eitt umboð fyri himmalin og fyri Jesus Kristus. Tað var jú av teirri orsøk, at ateistarnir høvdu sent meg í fangalegu. Hetta var fyrsta prædika mín fyri syndarum, sum einans høvdu háðan og spottan at veita mær. Hetta var ein stimbran fyri meg. Eg kundi hálsfevnt hvønn einasta av mínum spottarum í takksemi fyri, at teir høvdu mint meg á høgu kallan mína. Eg kendi eina djúptøkna gleði. Tað var jú Harrin sjálvur, sum hevði sent meg higar. Ongantíð fyrr hevði eg sæð, hvussu stór æra tað er, at vera útsendingi Harrans. Eg kendi tað, sum hevði eg fingið nýggja tign og æru. Eg talaði við brennandi hjarta um Kristus og stóra kærleika hansara til okkum syndarar og segði, at eg elski hann meira enn mítt egna lív. Við gleði og frímóð kundi eg vissa áhoyrararnar 7
Bræv nr. 1 23-07-2012 Í endanum av juni var innsetan í Klaksvík. Fyri okkum var hetta ein sera góður, týðandi og uppbyggiligur dagur. Vit eru sera takksom fyri allar heilsaninar og stuðulin, ið vit fingu. Vit fara við gleði at hugsa aftur á løturnar í bæði kirkjuni og í Emmaus. Vit eru nú í Danmark. Høvuðsendamálið her var í fyrstu siftu at fáa tosa við sendistovuna um visum, so vit sleppa at koma inn í landið. Eftir trimum vitjanum á sendistovuni og hópin av spurningum frá starvsfólkum har, hava vit nú fingið visum fyri eitt ár. Hetta eru vit avbera fegin um og takka Gudi fyri, at hann hevur alt í síni sterku hond. Tað er næstan ógjørligt at fáa visum fyri longri tíðarskeið enn hetta, tá ið ein søkir um visum fyri fyrstu ferð, so vit eru fegin um, at hetta eina árið nú er komið uppá pláss. Næsta mál er nú at finna ein leist fyri at flyta okkara ognir til landið og eisini at finna eina íbúð. Tað er torført at finna eina íbúð, meðan vit eru stødd í Danmark. Tískil er okkara fyrsta mál, tá ið vit koma til landið, at finna eina íbúð og tað kunnu vit gera, meðan vit búgva hjá nøkrum vinfólkum. Vit fara úr Danmark um miðjan august. Ein volontør kemur við okkara í 3 mánaðir, har hon skal ansa eftir okkara yngstu dóttir. Okkara elsta dóttir byrjar í skúla í endanum av august og í byrjanini av septembur byrja vit sjálvi á universitetinum fyri at læra mál og mentan. So takk um tit vilja biðja fyri hesum og øllum tí, ið er fyri framman. Við ynski um Guds ríku signing S & J 8 Nr. 5 aug. 2012 65. árið
Manna í oyðimørkini Skunda tær drongur! Um tú ert djarvur, kanst tú bjarga teimum! Men tú mást eisini bera skjótt at! Hetta var ein fronsk bóndakona, sum tosaði við tíggju ára gamla sonin. Hon stóð úti á trappuni og drongurin sat á einum lítlum hvítum hesti til reiðar at ríða avstað. - Tú skalt ikki vera bangin mamma! Eg skal gera alt hvat eg kann! Drongurin gav hestinum eitt slag við stavinum, hann hevði í hondini. Hesturin fór tvísporandi avstað. Drongurin nevndist Jean Cavalier. Hann var stórur eftir aldrinum, kvikur og sterkur. Hann reið framvið eini djúpari gjógv, men hann var ikki bangin. Hann visti, at hann var tann einasti, sum kundi bjarga fimm hundrað monnum og kvinnum frá fongsli og deyða. Vit eru stødd í Frankaríki. Ludvig tann fjúrtandi er kongur og hann er júst nú í ferð við at útrudda trýtúsund protestantisk kristin. Hann er sera ónøgdur við teirra hátt at trúgva á Gud og tí hevur hann sent trýss túsund hermenn út um landið fyri at fanga tey. 9
Seinastu dagarnar høvdu fólk á ymiskum støðum í dalinum sæð lítil træpetti, sum vóru potaði inn í millum steinar ella lógu úti á vegnum. Á træpettunum stóð skrivað: Manna í oyðimørkini. Tey kristnu vistu, hvat hetta hevði at týða: Brousson prestur skuldi halda gudstænastu fyri teimum forfylgdu kristnu í einum helli í einum ávísum dali. Men loyndarmálið varð avdúkað. Kongur sendi tí hermenn avstað fyri at fanga tey kristnu har á staðnum. Tey grunaðu onki. Ein morgun klintraði Jean Cavalier uppá ein heygg aftanfyri húsini. Hann skuldi hyggja eftir einari geit, sum var blivin burtur. Í staðin fyri ta hvítu geitina, sá hann ein hóp av hermonnum í reyðum klæðum niðri í dalinum. Hann skilti við tað sama, hvat tað hevði at týða og skundaði sær inn til mammu sína. - Eg havi sæð kongsins hermenn niðri í dalinum, segði hann. - Eg má kunda mær at varskógva vinir okkara. Hann setti seg beinanvegin á tann hvíta hestin hjá pápa sínum og reið gjøgnum skógin. Hann hevði gott treystið, men fekk ein skelk, tá ið hann knappliga hoyrdi lúðraljóð og sá menn í reyðum klæðum aftanfyri trøðini. Kongsins hermenn! Teir høvdu fingið eyga á hann. Jean var beinanvegin greiður yvir, at tað ikki nyttaði at flýggja. Hann reið tí óræddur móti hermonnunum. - Hvar ætlar tú tær? spurdi herovastin. - Tað er ikki gott at lata ein smádrong ríða einsamallan úti í óbygdum. - Eg eri ikki bangin! Segði Jean. Pápi sigur altíð, at tey sum elska Gud nýtast ikki at vera bangin fyri nøkrum. - Nú mást tú bara koma við okkum, segði herovasin. - Eg skal ansa eftir tær. Jean svaraði ikki. Hann reið millum hermenninar og royndi at vera róligur. Men tá ið teir riðu í eitt brattlendi, syrgdi hann fyri at ríða so aftalaga, at hann bleiv síðstur. Knappliga vendi hann hestinum, sum fór tvísporandi oman brekkuna. Tá ið hann kom til eina á, kastaði hann seg av hestinum, hoppaði út í ánna og hvarv. Hetta kom óvart á hermenninar, men teir fóru sjálvandi eftir honum. Teir leitaðu eina løtu, men uttan úrslit og vendu so við aftur. Jean hevði krógvað seg í eini holu væl fjaldur av greinum og sleingiplantum. Hann lá púra kúrrur, meðan teir leitaðu eftir honum. Tá ið tað bleiv kvirt, grulvaði hann varisliga út úr holuni, fór oman til ánna og gekk stein av steini yvirum. At ganga um fjallið var ein strævin og vandamikil leið, men hann mátti halda seg frammanfyri hermenninar, skuldi hann bjarga vinum sínum. Inni í helluni í dalinum vóru bæði kvinnur og menn komin saman til gudstænastu nú. Vápnaðir herminn stóðu á varðhaldi um okkurt óvantað skuldi borist á. Ongin vistu um tað kundi blíva neyðugt at verja sítt egna lív. Ímeðan var Jean komin niðan á fjallarøðina. Har hann stóð, kundi hann síggja oman á hellið. Á einum stóru fløtum steini stóð presturin og Jean hoyrdi hann siga: Hví eru vit bangin? Hevði himmalski Faðir okkara ikki umsorgan fyri okkum í oyðimørkini? Hann vil styrkja og troysta 10 Nr. 5 aug. 2012 65. árið
okkum! Heilagu einglar hansara vilja verja okkum! Nú boygdu øll knø og tóku móti breyðinum og víninum. Knappliga hoyrdist eitt róp: Flýggið! Fíggindin kemur! Forfard hugdu tey upp. Flýggið! Fíggindin kemur! hoyrdist aftanfyri fjallarøðina. Tá ið tey sóu hendan lítla drongin har uppi, skiltu tey ikki beinanvegin hvør tað var. Í fyrstuni hildu tey, at Gud hevði sent ein eingil frá himli, fyri at ávara tey. Men tað var bara Jean! Sonur Roland Cavalier, trúfasta vin teirra. Teir prísaðu Gudi og flýddu. Tá ið hermenninir náddu fram var kirkjan oyðin og tóm. Eingin teirra kundi síggja, at har stutt frammanudan hevði verið hildin gudstænasta. Har var so stilt og kvirt, sum um onki menniskja hevði verið har fyrr. Jean vaks upp og bleiv seinri leiðari fyri tey forfylgdu protestantisku kristnu. Týtt úr donskum Lea Juul Systkin í Bíbliuni (loysnin) Marta Maria og Lazarus, Jákup Jóhannes, Jósef - Benjamin, Móses - Áron, Andrias - Símun, Ábraham - Nákor og Háran, Sem - Kam og Jafet, Lea - Rakul, Jákup - Esav, Káin - Ábel, Ruben -Símeon Nýggir haldarar Eg ynski at halda Kirkjuligt Missiónsblað. Navn: Bústaður: Postnr. og bygd/býur: Undirskrift: At senda til: Kirkjuligt Missiónsblað, Undir Klakki 39, FO-700 Klaksvík 11
Fællesbrev nr. 87 Sumbawanga d. 13/6-2012 Anne-Lene og Peter Olofson skriva Der er mange kirkesamfund i Tanzania og der er også en del i Rukwa området, selvom Den katolske Kirke er langt den største (ca. 70 % af befolkningen). I dette semester har jeg haft et undervisningsforløb om forskellige kirkesamfund for de præster, der afslutter deres uddannelse nu. Søndag d. 3/6 tog vi en tur til Chala ca. 65 km fra Sumbawanga. Først deltog vi i den lokale gudstjeneste i Brødrekirken, hvor en af de studerende prædikede. Det var en lille menighed med ca. 50 medlemmer, og da nogle var forretningsfolk og rejste en del, var de som regel ca. 30 til gudstjeneste. Der var blandt andet et ungdomskor, der bestod af to piger. Så det kan også lade sig gøre. Efter maden efter gudstjenesten tog vi på et stort marked, der var hver d. 3. i måneden udenfor byen. Der blev delt mange traktater ud og solgt en del Bibler og bøger. Siden gik turen til den katolske mission i byen, som havde 100 år på bagen (altså missionen). Vi havde aftalt med en af paterne på stedet, at han skulle vise os rundt, fortælle om stedets historie og deres arbejde i dag. Dels er der en stor katolsk menighed, dels så uddanner de nonner og katekister på stedet. Det blev en meget spændende dag under historiens vingesus. På hjemturen fik vi lige købt en ny buk, den gamle var ved en fejltagelse blevet slagtet, et par 12 Nr. 5 aug. 2012 65. árið
sække trækul, kartofler og løg, m.v. Morgenen efter havde jeg så gudstjenesten på bibelskolen, hvor det handlede om forholdet mellem David og Absalom. Der var en far, der havde givet et dårligt eksempel for sin søn, men det havde han dog gjort op med, og der var en søn, der nu satte sig op mod sin far. Mange af de missionærer, der har arbejdet her for at udbrede evangeliet og bygge kirke, har haft Den danske Folkekirke som moderkirke. Og det gør ondt med det eksempel, folkekirken giver i dag med indførelsen af det kønsløse ægteskab. Ét er, at det danske folketing svigtede sin opgave d. 7/6 (Romerbrevet 13), noget andet er, at de danske biskopper foretog et frontaltangreb på den kristne tro d. 11/6, da de afleverede deres såkaldte vielsesritual, og selv en Steen Skovsgaard har proklameret, at hvis præsterne i hans stift mener, at det er ret at vie homoseksuelle par, så skal de gøre det (Kristeligt Dagblad d. 13/6 2012) og stadig fortsætte som præster under hans velsignelse. Her er det vigtigt og ret, at barnet kirken herude gør oprør mod moderkirken og siger fra. Og virkeligheden er da også, at hvis Den danske Folkekirke var placeret i Rukwa blandt de mange kirkesamfund her, ville den blive regnet som en ikke-kristen kirke, og en del af missionens og missionærernes arbejde 13
ville være at nå de mennesker, der var medlemmer af denne såkaldte kirke, og blev de nået, så var konsekvensen, at de forlod denne såkaldte kirke og gik ind i et kristent kirkesamfund. Sådan har missionens arbejde nemlig udfoldet sig her gennem tiderne, hvor man også har drevet mission blandt medlemmerne af de kirkesamfund, der accepterede polygami. Som enkeltpersoner har vi ikke nødvendigvis ret megen magt og vi kan ikke tvinge, men alle kan gøre noget via deres eksempel. I går var jeg i byen og ville også købe nogle film. Og så var der også en enkelt dvd til salg i butikken med pornofilm. Det gjorde ondt at se i Sumbawanga, så der var kun ét at gøre nemlig at lave en tegnhandling. DVD en blev købt og så blev den destrueret for øjnene af den bestyrtede dame, der solgte DVD erne, og samtidig fik hun forklaringen på, hvorfor den blev destrueret. Og hun var ganske sikkert en, der trofast mødte op i en kirke, og som blot solgte DVD er. Men mon ikke hun og ejeren af butikken fik bare lidt at tænke over, og så kan det være, at de fremover bedømmer lidt bedre, hvad det er, de sælger. Og så ved jeg godt, at det er lidt vanskeligere i et afkristnet Danmark, at gå ind og købe alle varerne i en porno-butik i Istedgade og destruere alle varerne for øjnene af ekspedienten. Men hvis vi aldrig gør noget, så I dag er så dagen, hvor Anne-Lene stiger på et fly i Dar for at ankomme til Danmark i morgen. Kærlig hilsen og Guds fred Peter PS: Billeder er dels fra markedet, hvor der sælges Bibler og bøger og dels fra den katolske mission, hvor blandt andet de studerende står uden for den gamle katolske kirke. En ny og større er blevet bygget ved siden af. 14 Nr. 5 aug. 2012 65. árið
BARNASÍÐAN Petra Gregersen 15
ANDAKT Í 3. kapitli hjá Jóhannnesi lesa vit um Nikodemus, hvussu hann á nátt fór til Jesus, tí hann metti hann at vera ein góðan lærara, sum hevði gjørt nógv undur. Sjálvur kendi Nikodemus ógvuliga væl Skriftirnar, men Jesus sigur, at vitan frelsir ongan. Tað er vatn og andi, sum frelsir menniskju, einki í menniskjanum sjálvum. Í sambandi við skapanina stendur skrivað, at áðrenn Guð byrjaði at skapa, lá Guðs andi á vøtnunum. Vatn og andi skuldu til fyri at skapa heimin. Á sama hátt skal vatn og andi til fyri at skapa menniskju av nýggjum. Tá ið eitt barn verður doypt, fær tað lyftið um, at tað er endurføtt, ella sum tað stendur í tekstinum um Nikodemus, er føtt av nýggjum, føtt av vatni og anda. Barnið, sum er hjálparleyst, fær frelsuna sum eina gávu, uttan at tað kann geva nakað afturfyri. Tí stendur tað eisini í Bíbliuni, at vit mugu vera eins og børnini, tá ið tað snýr seg um frelsuna. Vit skulu eins og smábørnini bara taka ímóti uttan at hugsa um at geva afturfyri, tí Jesus hevur gjørt alt fyri okkum. Í fyrsta ørindi um Nikodemus verður víst til tvey onnur ørindi, Jóh.7,50 og 19,39. Tey vísa, at Nikodemus tá er frelstur. Hann er ikki longur tann sami Nikodemus, sum um náttina sníkti seg til Jesus av ótta fyri øðrum. Nei, hjarta hansara er broytt. Hann fekk Guðs anda, tí hann tók við trúgv og varð føddur av nýggjum, andin broytti lív og hjarta hansara. Ì einum ørindi, sum víst verður til, stendur, at tá ið høvuðsprestarnir tosaðu um, hvat teir skuldu gera við Jesus, vardi hann Jesus, og tað var ikki bara sum at siga tað. Hann man hava fingið kraft frá Guði at gera tað. Eisini var Nikodemus til staðar, tá ið Jesus var tikið niður av krossinum, og hann smurdi olju á likam hansara. So tað, sum hendi Nikodemusi náttina saman við Jesusi, broytti hann. Soleiðis er tað eisini við okkum menniskjum, tá ið vit hava tikið ímóti Jesusi og hava fingið Guðs anda. Vit eru ikki tey somu sum frammanundan. Tað eigur at síggjast á okkum, at vit eiga Jesus í hjørtum okkara. Vit eiga at tala Jesu søk, sum Nikodemus gjørdi. Ikki steðga upp, tá vit eru vorðin frelst, men vaksa í trúnni. Tað er gjøgnum Orðið, at Andin arbeiðir í okkum, og tað er gjøgnum Orðið, at vit vaksa í trúnni. Meiri vit lesa, betur kenna vit Bíbliuna, vit gerast bundin at orðinum og Jesusi. Í Sálmi 51,12 biður Dávid soleiðis. Skapa Guð, mær hjarta reint, gev mær av nýggjum fastan anda mær í brósti! Lat okkum eisini biðja um hetta aftur og aftur, so at andin í okkum ikki sløknar. Petra Gregersen Umbróting: Brandur Petersen Prent: Estra Ábyrgd: Silas K.K. Olofson Útgevari: Kirkjuliga Missiónsfelagið Undir Klakki 39 FO-700 Klaksvík Tlf.: 286968 T-postur: kmf@kmf.fo Heimasíða: www.kmf.fo Konta: 9181-495.337.3 Kirkjuligt Missiónsblað kemur út 8 ferðir um árið ( feb, mar, mai, jun, aug, sep, nov, og des) Haldaragjald: kr. 150,- Tað er ókeypis restina av 2012 16 Nr. 5 aug. 2012 65. árið