Kirkjuligt Missiónsblað

Transkript

1 Nr. 4 juni árið Kirkjuligt Missiónsblað GLEÐIÐ TYKKUM Í HARRANUM ALTÍÐ! Í 1. Jóh. 1,4-5 lesa vit: v4 Gleðið tykkum í Harranum altíð! Eg sigi uppaftur: Gleðið tykkum! v5 Spaklyndi tykkara verði øllum menniskjum kunnigt! Harrin er í nánd! Vit skulu altíð gleða okkum. Vit eiga ein Faðir, sum eigur allan mátt. Vit eiga eina framtíð í Paradís saman við Jesusi og okkara brøðrum og systrum í Harranum. Hvussu kunnu vit annað enn gleða okkum? Jú, tað er rættiliga lætt. Vit uppliva øll góðar og ringar dagar. Mótgongd rakar okkum øll. Tú kanst missa ein tú ert góður við, tú fært ikki títt dreymaarbeiði ella útbúgving, gerst sjúkur ella okkurt annað. Tá er ikki lætt at ganga runt og lata sum um, at alt er gleði og gleim. Og tað er heldur ikki tað sum er meiningin við áheitan Paulusar um, at vit skulu gleða okkum. Vit skulu ikki átaka okkum falska gleði. Í G.T. hava vit t.d. eina heila bók, sum eitur Harmljóðini. Ja, tá Jesus undan sínum deyða var í Getsemane var hann deyðaræddur og sorgarbundin. Hetta er tað øvugta av gleði.

2 Harmur og gleði í felag tey reika yrkti skaldið Thomas Kingo. Okkara lív hevur bæði sorg og gleði við sær. Tað skulu vit erlig um yvirfyri hvørjum øðrum. Tað er ikki bíbilsk gleði, at lata sum um, at alt er gleði og gleim. Soleiðis verður tað ongantíð í hesum syndafulla heimi. Nei, orsøkin til, at Paulus kann heita á okkum um altíð at gleðast er, at tað er gleði í Harranum. Gleðin er uttanfyri okkum sjálvi. Hon hevur grundina í Jesusi, í hansara full-komna sigur á allari synd og á deyðanum og lyftið um ævigt lív í Paradís. Jóhannes vísur á, at tað er samfelagið við Gud, sum er orsøkin til okkara gleði. Og hetta samfelagið stendur við mátt, hvussu vit enn uppliva og føla tað. Í 1.Mós 1 skapar Gud fyrst himmalin og jørðina, men tað var fyrst tá hann skapti ljósið, at jørðin ikki var oyðin og tóm longur. Líka sum ljósið frá sólini er ein treyt fyri lívinum á jørðini, so er Gud ein treyt fyri, at menniskju kunnu liva. Uttan Gud varð einki menniskja til. Nógv menniskju óttast Gud. Í nógvum animistiskum ella andadyrkandi átrúnaðum ræður tað um at liva soleiðis, at Gud ikki gerst illur og revsar. Kemur ein álíkavæl at vekja Guds vreiði, so má ein ofra til gudin, soleiðis at hann ikki revsar og hevnir seg. Fólk liva eitt lív í ótta og gera ræðulig ting orsaka av hesum. Í Tanzania, har foreldur míni eru trú-boðarar, hevur man millum annað havt tann sið, at um ein kona átti tvíburar, so mátti annað barna lata lív. Hetta gjørdu fólk fyri at umganga at koma undir vreiði andana. Til hetta sigur Jóhannes, at Gud er ljós og at myrkur als ikki er í honum. Gud er góður. Hann vil tær alt tað besta. Ofta duga vit ikki sjálvi at síggja, hvat er tað besta fyri okkum. Vit vera so skjótt drigin av øllum tí, sum heimurin hevur at bjóða. Lekkurt hús, flottan bil, nógvar pengar o.s.fr. Eg hugsi ofta sjálvur, um Gud ikki bara kundi givið mær alt tað eg ynskti mær, tí so hevði eg bara fingið so nógv størri hug og tíð at tæna honum. Hví kann Gud ikki bara gera, at alt bara koyrir? Tá eg hugsi soleiðis, eri eg blivin for bundin av hesum heimi. Gud veit, hvat er best fyri meg, og tað er í síðsta enda, at eg komi frelstur heim í himmalin. Jesus sigur sjálvur, at tað er verri hjá einum ríkum at koma í himmalin enn hjá einum kameli at koma gjøgnum eitt nálareyga. Hægsta ynski Guds er, at vit verða frelst og hann veit, hvat kann føra okkum til fráfall. Tí eri eg sannførdur um, at tær royndir vit koma í gjøgnum, meðan vit liva her skulu tæna til, at vit vera varðveitt í trúnni. Gud er ikki myrkursins gud, sum gleðir seg yvir líðing og mótgang. Nei, hann er ljós og vil, at vit skulu liva og ganga í ljósinum. Silas K.K. Olofson 2 Nr. 4 juni árið

3 Fællesbrev nr 85, d Anne-Lene og Peter Olofson skriva Emma - vores hushjælp Det er lang tid. Emma, vores hushjælp, begyndte i oktober 1982 at arbejde for Svend Aage og Ulla Jacobsen, siden for Philip og Ruth Bach-Svendsen, derefter en kort periode for Per og Anne Marie Hartmann, der var udsendt af Danida, og fra 2004 har hun været hos os. Dvs. hun er nået de 30 år med danske arbejdsgivere. Derfor tog Emma til Dar es Salaam efter påske og Svend Bernhard tog tørnen med at hjælpe hende på ambas-saden, så Emma kunne få et visum til Danmark. Efter 30 år må det være på tide at hun ser det lille land højt mod nord, som alle hendes arbejdsgivere kommer fra. Til juni går turen mod Danmark, hvor hun skal være i to måneder. Hun skal følges ud og hjem med 3

4 danskere og bo hos folk, hun kender godt. Anne-Lene kom godt tilbage til Sumbawanga d. 23/4 og er i fuld gang med kvinde-arbejdet og undervisning. Peter får så lidt mere tid til blandt andet gudstjeneste-undersøgelsen, der har vist, at i snit deltager 52,22 % af medlemmene i søndagens gudstjeneste, hvilket sammen-lignet med Danmark er en tårnhøj deltagelse, men det betyder så også, at 47,77 % ikke er tilstede. Sygdom m.v. er ikke nok til at forklare dette tal, så kirken har en stor udfordring i at opsøge disse medlemmer, især fordi der ofte er en gruppe, der kommer meget, meget sjældent. Og der er selv-følgelig stor forskel på de enkelte menigheder, for nogle steder er den gennemsnitlige deltagelse kun ca. 25 %, mens andre steder er den langt over 100 %, da menigheden er i vækst. Gudstjenestedeltagerne fordeler sig således: 26 % er mænd, 40,92 % kvinder og 33,06 % er børn. Mere kan læses når undersøgelsen er helt færdig. På bibelskolen skal vi afslutte to klasser denne sommer, dels en klasse for evangelister og dels den første klasse for teologer, der afslutter deres 3-årige uddannelse. Traditionelt har de afsluttet med studietur og deres hustruer har været på kursus ca. 10 dage før dimissionsfesten. Begge dele er aflyst i år, da riget fattes penge. Så da de ikke skal bruge tid på det, underviser vi dem lidt længere og fremskynder dimissionsfesten en uge. Ellers er vi gang med at tale med alle de studerende, der afslutter, om deres tid her, deres opførsel, arbejdsindsats, osv.. Det er lidt sent at gøre det, lige før de skal forlade stedet, så vi har besluttet, at det fremover skal ske efter det første år, så de efter samtalen, har mulighed for at udvikle sig positivt og styrke deres svage sider, mens vi stadig kan følge dem. I lørdags skulle alle lærerne have drøftet kirkens nye vedtægtsforslag, men da vi dukkede op, var der en del, der ikke var til stede, så det blev udsat til på onsdag, og næste lørdag skal både studerende og lærere drøfte det sammen. Der er en del, der står på spil, så bed også for dette arbejde. D. 23/4 havde Peter morgengudstjenesten, og prædiketeksten var fra Jeremias bog. Jeremias havde lyst til at forlade det hele. Den følelse har også nogle gange sneget sig ind, når vi har læst Kristeligt Dagblad, som vi af uransalige grunde er blevet ved med at få, efter at LM sparede den væk. Men for en måned siden var det så slut. Og så kan vi overveje, om vi lever bedre ved ikke at vide noget, eller om det er bedre at være orienteret, også når det fremkalder sorg. Vi skal ikke så mange år tilbage, før kristne på Færøerne bravt kæmpede imod, at man ikke længere måtte behandle heteroseksuelle og homo-seksuelle forskelligt, dvs. at f.eks. en skole stadig skulle havde frihed til at beskytte eleverne ved at sige nej til at ansætte praktiserende homoseksuelle som lærere og dermed som forbilleder for børnene. Men frafaldet var kommet så langt, at den såkaldte antidiskriminations lov også kom til at omfatte seksuel orientering på Færøerne. Når vi læser bl.a. Kristeligt Dagblad, ser vi, at den ene præst efter den anden fra den såkaldte missionske fløj, kraftigt taler imod det såkaldte kønsneutrale ægteskab, samtidig med at de forsikrer, at selvfølgelig skal samfundet have et registreret partnerskab, det er nemlig godt og rimeligt, siges der. Og i lyset af en såkaldt åndsfrihed, synes det som om, at øvrigheden skal nægtes retten til at gribe ind overfor visse seksuelle perversioner, hvilket giver en rimelig skepsis imod det såkaldte åndsfriheds-projekt, hvis det virkelig er konsekvensen. At det regi-strerede partnerskab så hverken findes på Færøerne 4 Nr. 4 juni árið

5 eller i Tanzania, må så efter disse præster opfattelse være en stor mangel. Vi er langt væk i Tanzania, men når man ser et sådant frafald gøre sig gældende i Danmark, så har man nogle gange lyst til at løbe endnu længere væk ligesom Jeremias. At se dette frafald og svigt af mennesker, er næsten ikke til at holde ud. Og så gælder vi os over, at de kristne i Tanzania stadig fastholder øvrigheden på dens forpligtelse til at holde det onde nede. Så, jo vi er lidt i vildrede, om det er bedre ikke længere at kunne læse Kristeligt Dagblad. D. 29/4 havde vi ikke gudstjeneste på bibelskolen, så Peter var blevet bedt om at komme til menigheden Nazareth i Sumbawanga med bogbilen. Evangelistklassen første årgang tog med og sang og en ung studerende prædikede, og så hjalp de til med Der sælges bibler at sælge bøger efter de to gudstjenester. Glædeligt at se hvor mange Bibler, der blandt andet bliver solgt. Og så har Soma Biblia lige udgivet en ny vigtig bog på swahili om den kristne familie, en bog Anne-Lene og jeg fandt for nogle år siden i Zambia på engelsk, skrevet af afrikanere. Den glæder vi os til at få spredt rigtigt meget. Kærlig hilsen og Guds fred Anne-Lene og Peter 5

6 Profetiini eru álítandi Vit vitjaðu Nebbi Yunus í Irak. Vit hugdu út gjøgnum eitt lítið rimavindeyga, sum var sum ein ramma um Kuyunjikheyggjarnar har langt burturi. Bíbilska profetiið gekk út beint fyri eygunum á okkum. Her var ein veruleiki, sum eingin vantrúgvandi kundi siga ímóti. Heyggjarnir við tað gamla Nineve standa í dag sum ein tigandi, men sannførandi vitnisburður um, at Bíbliunnar profetiir eru álítandi. Tá ið valdið hjá Nineve var í hæddini, spáddi Sefanja profetur um lagnu Nineves: Hann rættir út hondina móti norðuri og ger enda á Assur, leggur Nineve í oyði, ger tað turt sum oyðimørk. Sef. 2,13 V.D. Vit sóu, at Nineve, sum einaferð var ein glæsiligur býur, nú var vorðin turt sum oyðimørk. Tá ið valdið hjá Nineve var í Tyrus í dag hæddini, segði Nahum profetur: Við glopraregni fer hann at gera fullkomiliga enda á staðnum. (Nahum 1,8 ensk ums.) Profeturin slapp kanska at síggja ein feril av tí oyðimørk, sum Nineve er í dag, tá ið hann rópti: Oyðing, oyði og aloyðing. Nah. 2,11. Hvussu kundu Sefanja og Nahum vita, at hin stóri býurin Nineve fór at verða fullkomiliga lagdur í oyði? Á døgum profetanna tóktist tað líka ógjørligt, at Nineve skuldi verða lagdur í oyði, sum at onkur í dag segði, at New York rapaði niður í sandasor. Men Nineve fall! Hvussu kundu Sefanja og Nahum vita, at býurin fór at falla, fleiri hundrað ár áðrenn tað hendi? Gud opinberaði tað fyri teimum. Hann sær inn í framtíðina og kann siga frammanundan, hvat ið fer at henda: Minnist til tess, ið langt 6 Nr. 4 juni árið

7 frammanundan var boðað, tí at eg eri Gud og eingin annar, ein Gud, ið ikki finnur javnlíka sín. Eg boðaði frá upphavi endan, kunngjørdi frammanundan tað, sum ikki var hent og segði: Ráðagerð mín stendur føst, og alt, sum mær hóvar, eg fremji. Jes. 46,9-10. Eg hevði í fleiri ár hoyrt og lisið um Týrus, sum einaferð var ein glæsiligur býur við eystara enda á Miðalhavinum, har sum Libanon er nú. Eg hevði ikki væntað, at eg fór at kunna vitja henda partin av heiminum; men nú var eg so her - men hvar var Týrus? Tað gjørdi meg ikki bilsnan at síggja naknar klettar og nótir, sum vóru spjaddar út at torna. Eg hevði lisið profetiini í Bíbliuni um lagnuna hjá hesum ónda býi. Eg sá tað, sum eg væntaði, júst sum Skriftin hevði sagt frammanundan. Fleiri hundrað ár áðrenn Kristus kom til jarðar - meðan eitt blómandi og yðjandi handilslív enn var í Týrus - skrivaði Ezekiel profetur á eina bókarullu, at hesin ógudiligi býurin fór at verða lagdur í oyði, og at sjálvt dustið av húsaleivdunum og toft-unum fór at verða skravað burtur, so at býurin fór at líkjast toppinum á einum kletti, einum staði, har tey breiða nótir sínar út. Eg skal gera teg til naknan klett; tú skalt verða turkistaður fyri nótir; ongantíð skalt tú verða bygd uppaftur; tí at eg, Harrin, havi talað, sigur Harrin, drottin. Ez. 26,14. Nebukadnezar við heri sínum var hin fyrsti, sum sorlaði Týrus. Alexander hin Stóri fullfíggjaði oyðingina, og nú var Týrus sum ein nakin klettur. Hermenn hansara brúktu múrarnar, tornini og timbrið frá teimum oyðiløgdu húsunum og borgunum í gamla Týrus og bygdu eina byrging út til hin nýggja býin, sum lá á einari oyggj. Teir skuldu brúka so nógv tilfar, og tí skravaðu teir dustið burtur av teimum gomlu toft-unum og blakaðu tað í havið. Tað staðið, har hin gamli býurin lá, er enn sum ein nakin klettur, og fiskimenninir spreiða nótir sínar út her. Hetta er eitt einastandandi dømi uppá hvussu neyvt, ið Bíbliunnar profetiir ganga út. Vit verða hótt av hungursneyð Ein dagin stóð at lesa í einum blaði: Amerikanskir vísmenn spáa, at hungursneyð fer at verða um allan heimin. Og víðari stóð at lesa í greinini: Hetta fer at verða ringasta vanlukkan í søguni. Hetta fer at raka fleiri hundrað milliónir, ja, milliardir av menniskjum. Tað slepst ikki undan, at Asia, Afrika og Suður-amerika fer at verða rakt av eini slíkari hungurs-vanlukku í 1970-árunum og seinni. Hann, sum hevði skrivað hesa grein, greiddi síðani frá, at fólkavøksturin í heiminum við tíðini fór at vaksa nógv meir enn matvøruframleiðslan. Eg havi vitjað hungursrakt øki í Eysturlondum. Tað er nakað, sum tú ongantíð gloymir. Menn, konur og smábørn doyggja spakuliga, tí tey hava ongan mat. Guds orð talar um eina ræðuliga hungursneyð í framtíðini: Sí, dagar munnu koma, sigur Harrin, drottin, tá ið eg sendi hungur í landið, ikki hungur eftir breyði ella tosta eftir vatni, men eftir at 7

8 hoyra orð Harrans. Tá skulu tey reika um frá havi at havi, koma úr norðuri og halda eystureftir til tess at leita eftir orði Harrans, men skulu ikki finna tað. Ámos 8, Her greiðir profeturin frá einari hungursneyð - ikki hungur eftir breyði, men eftir at hoyra orð Harrans. Hann talar um eina tíð, har menn og konur skulu reika um frá havi at havi, úr norðuri og eystureftir at leita eftir orði Harrans, men tey skulu ikki finna tað. Tá munnu teir kalla á meg, men eg svari teimum ikki, teir munnu leita eftir mær, men finna meg ikki. Tí at teir hataðu kunnskap og ansaðu ikki ótta fyri Gudi, skoyttu ikki ráðum mínum og vanvirdu alla leiðbeining mína; tá skulu teir njóta Ninneve i dag ávøkstin av atferð síni og av sínum egnu svikræðum mettast. Orðt. 1, Tað er ræðuligt at síggja menn og konur, sum mangla dagligt breyð. Men tað er líka so syrgiligt, at menniskju sum hava havt høvi at lesa Guds orð, men ikki hava brúkt møguleikan, svølta, tí tey ikki hava Lívsins Breyð. Tað er ikki so løgið, at Jesaja profetur heitir inniliga á menniskju: Leitið til Harrans, meðan hann er at finna, kallið á hann ta stund, hann er nær. Jes. 55,6. Latið okkum íðin granska Guds orð nú, meðan vit hava tað, so at vit ikki skulu angra tað, tá ið hungursneyðin kemur. R. Pierson Effie Campbell umsetti. 8 Nr. 4 juni árið

9 Nýtt frá KMF Komandi tiltøk 24. juni verða Julianna og Silas innsett til tænastu. Innsetanin verður í Christianskirkjuni kl. 18. Frá 20. til 23. september verður ársmøti Kirkjuliga Missiónsfelagsins í Emnmaus í Klaksvík. Høvuðstalari verður Dan Hessellund úr Danmark. Hjartaliga vælkomin! Stýrið Talur Kirkjuliga Missiónsfelagið skipaði fyri hvítusunnustevnu í missiónshúsinum við Landavegin í Havn í døgunum 26. til 28. mai. Høvuðstalari var Svend Åge Jacobsen úr Danmark. Vit takka øllum fyri eina góða stevnu. Talurnar hjá Svend Åge vóru bandaðar og kunnu nú fáast við at senda mail til ella ringja á Ókeypis blað Kirkjuligt Missiónsblað kann fáast ókeypis restina av So um tú ynskir at fáa blaðið sendandi ella kennir tú onkran, ið kundi hugsa sær at fáa blaðið, kanst tú senda navn og postadressu til ella ringja á

10 Lokomotivið Jóhann var ein fittur drongur. Hann hevði nógvar vinir, og tað var altíð hann, sum fann uppá, hvat ið dreingirnir skuldu spæla. Tá Jóhann var vorðin 13 ára gamal, byrjaði hann at ganga á møti. Honum dámdi væl at lurta eftir einum gomlum presti, sum hevði ungdómsmøti í einum sali í býnum. Men Jóhann kláraði illa at vera í friði á møtinum, sat og prátaði við onkrar vinir og vendi sær alla tíðina við. Eitt kvøldið, hann hevði sitið so ófriðarligur á møtinum, hevði prátað við onkran og órógva onnur, var hann keddur og hevði ringa samvitsku, tá ið hann kom heim. Næsta dagin, tá ið hann fór í býin, sá hann prestin og ætlaði at sleppa sær burtur, áðrenn hann sá hann, men tá rópti presturin á hann og bað hann koma at práta við seg. Jóhann fór yvir og heilsaði upp á hann. Presturin spurdi, hvat hann gjørdi í býnum, og teir prátaðu eina løtu. Áðrenn teir skiltust, bað presturin Jóhann koma at vitja seg, tí hann hevði okkurt týdningarmikið at siga honum. Jóhann helt seg vita, hvat presturin ætlaði at siga við hann og tímdi einki væl at fara at vitja hann, men teir vórðu kortini samdir um at møtast næsta dagin. Heima gekk Jóhann og hugsaði um, hvat presturin mundi fara at siga, tá ið hann kom heim til hansara. Mundi hann fara at 10 Nr. 4 juni árið

11 skelda hann og biðja hann skikka sær væl? Jóhann fekk ilt í búkin av at hugsa um tað. Dagin eftir fór hann so at vitja prestin. Hann bankaði á dyrnar, og ein ung genta læt upp fyri honum og vísti honum inn til prestin. Presturin var blíður, bað Jóhann seta seg niður og bjóðaði honum frukt. Jóhann fekk sær eitt súrepli og bíðaði eftir, hvat presturin hevði at siga. Men presturin tosaði bara blídliga við hann, og teir prátaðu saman eina løtu. Jóhann skilti ikki rættiliga, hví hann hevði biðið hann koma. Beint áðrenn hann skuldi fara avstað, kom presturin yvir til hansara, legði aðra hondina á øksl hansara og spurdi, um hann visti, hvat hann var. Jóhann visti ikki, hvat hann skuldi svara, tí hann helt seg bara vera heilt vanligan drong. Tá segði presturin við hann, at hann helt, at hann var eins og eitt lokomotiv, tí tað var so nógvur futtur í honum, men so legði hann aftrat, at enn manglaði honum bara ein rættan fýrbøtara. Jóhann skilti ikki rættiliga, hvat presturin vildi siga við hesum, men var samdur í, at hann hevði torført við at sita friðarligur, um tað so bara var í eina lítla løtu. Orðini, sum prestur hevði sagt komu aftur og aftur fram fyri hann. Serliga orðini: Jóhann, tú ert eins og eitt lokomotiv, men enn manglar tú bara ein rættan fýrbøtara. Mundi prestur meina við Jesus? Næsta sunnudag hevði prestur aftur ungdómsmøti, og Jóhann gjørdi av at fara. Á vegnum gekk hann fram við nøkrum dreingjum. Teir róptu eftir honum og bóðu hann koma at spæla. Ja, tað vildi Jóhann fegin, men so skuldu teir spæla Kongurin sigur. Tað spælið kendu dreingirnir og vistu, at nú skuldu teir bara gera júst tað, sum Jóhann segði. Jóhann bað teir stilla seg í eina rekkju. Síðani rann hann avstað, og allir dreingirnir aftan á honum. Hann rann oman í býin og inn í møtisalin, og allir dreingirnir fylgdu honum. Møtið var um at byrja, og presturin stóð á talarastólinum, tá ið teir komu inn. Prestur kundi ikki bara sær og spurdi, hvat ið var á vási. Jóhann var kvikur at svara, at prestur hevði kallað seg eitt lokomotiv, og at hann nú var komin á møti við øllum tokinum. Jóhann setti seg fyrst niður og síðani allir dreingirnir. Hetta møtið sat Jóhann stillur, tí so visti hann, at allir dreingirnir eisini fóru at gera tað. Tað gjørdi hann eisini altíð eftir henda dag og lurtaði væl eftir, og so ein dagin møtti hann sínum fýrbøtara - Jesusi. Leysliga umsett, Petra Gregersen. 11

12 Eitt sendiboð í Jesu Kristi stað Brot úr brævi frá ónevndum kristnum fanga í Sovjetsamveldinum Eg kom til fangaleguna og fekk pliktaða fangabúnan. Styvlarnir vóru stødd 43 í staðin fyri 39. Jakkin var so stórur, at tíggju av mínari stødd høvdu rúmast í hann. Ermarnir rukku niður til knøini. Ein klovnur í ov stórum og margháttligum klæðum kann vekja áhuga og látur hjá áskoðarum. Í mínum føri var ætlanin, at eg skuldi síggja út sum ein fuglaræða og vera frástoytandi. Eg føldi meg illa, men hetta mátti eg taka við. Tá ið eg kom til barakkina, har eg skuldi vera, byrjaðu spottanirnar. Onkur rópti: Heilagi Faðirin er komin! Nýggir haldarar Eg ynski at halda Kirkjuligt Missiónsblað. Navn: Bústaður: Postnr. og bygd/býur: Undirskrift: At senda til: Kirkjuligt Missiónsblað, Undir Klakki 39, FO-700 Klaksvík 12 Nr. 4 juni árið

13 Fangarnir slóu ring um meg, ikki bert tí at eg sá so margháttligur út, men eisini fyri at spotta meg, tí eg var ein trúgvandi. Móttøkan eg fekk, var heilt greitt tilætlað av leguleiðsluni. Øll vistu, at eg var ein kristin fangi. Ein eldri fangi boygdi seg framyvir og segði við háðandi yvirbragdi: Eg heilsi tygum æraði Faðir. Tygum eru jú eitt sendiboð frá sjálvum Jesusi Kristi. Tað vita vit øll. Tygum umboða himmalin, er ikki so? Fangarnir, sum stóðu rundan um vóru í skellilátri av tí eldra fanganum. Orðini sendiboð frá Jesusi Kristi hildu áfram at ljóða í oyrum mínum. Orðini vóru ætlað sum ein háðan, men eg kendi meg ikki niðurgjørdan. Tvørturímóti góvu tey mær dirvi. Fangarnir bíðaðu eftir míni reaktión. Eg gloymdi tey stóru klæðini, sum eg var í, og segði, at tað var satt, at eg var eitt umboð fyri himmalin og fyri Jesus Kristus. Tað var jú av teirri orsøk, at ateistarnir høvdu sent meg í fangalegu. Hetta var fyrsta prædika mín fyri syndarum, sum einans høvdu háðan og spottam at veita mær. Hetta var ein stimbran fyri meg. Eg kundi hálsfevnt hvønn einasta av mínum spottarum í takksemi fyri, at teir høvdu mint meg á høgu kallan mína. var jú Harrin sjálvur, sum hevði sent meg higar. Ongantíð fyrr hevði eg sæð, hvussu stór æra tað er, at vera útsendingi Harrans. Eg kendi tað, sum hevði eg fingið nýggja ting og æru. Eg talaði við brennandi hjarta um Kristus og stóra kærleika hansara til okkum syndarar og segði, at eg elski hann meira enn mítt egna lív. Við gleði og frímóð kundi eg vissa áhoyrararnar um, at hesin Jesu kærleiki eisini galt teir. Fangarnir undraðust á, at tað ikki hevði eyðnast teimum at ørkymla meg við teirra láturgering. Teir høvdu onga hóming av tí gleði, ið teir høvdu evlt til. Mong óttast fyri at koma í fangahús. Fyrr óttaðist eg tað sjálvur. Men Harrin hevur latið meg uppliva so nógv gott, at eg vildi ikki býtt tíðina í fangahúsinum um við mong ár í frælsi. Emma Jacobsen týddi úr svenskum. Eg kendi eina djúptøkna gleði. Tað 13

14 BARNASÍÐAN Petra Gregersen Hanna Í fyrsta kapitli í 1. Sámuelsbók lesa vit um eina konu, sum æt Hanna. Hon var gift við einum manni, sum æt Elkana. Hann hevði eisini eina aðra konu, sum æt Peninna. Peninna átti nógv børn, men Hanna átti eingi. Ofta argaði Peninna Honnu, tí hon var barnleys. Tá í tíðini var tað týdningarmikið fyri eina kvinnu at fáa børn, og tí varð Hanna sera kedd og græt. Hvørt ár fór Hanna saman við familju síni til Silo, og hvørja ferð fór hon inn í templið at biðja til Guðs. Hon bað Guð um at fáa børn. Einaferð lovaði hon Guði, at um hon fekk eitt barn, so skuldi hon lata Guði tað, og barnið skuldi so tæna Guði alt lívið. Innan eitt ár var farið, fekk Hanna ein son, og hon kallaði hann Sámuel. Tá ið hann var umleið trý ára gamal, fóru Hanna og Elkana til Silo og í templið við honum, so at hann kundi tæna Guði har. Presturin í templinum æt Eli, og hann skuldi so taka sær av Sámuel. Sámuel gjørdist góður við Eli og var honum lýðin. Meðan Sámuel var í templinum, vitjaði Hanna hann ofta og vísti honum umsorgan. Sámuel gjørdist ein av Guðs stóru profetum og prestum. Guð brúkti hann at salva Dávid til kong. Hanna fekk seinni fleiri børn. Tríggjar synir og tvær døtur. 14 Nr. 4 juni árið

15 BARNASÍÐAN Her síggja tit, tá ið Hanna og Elkana geva Eli presti Sámuel. Litið tekningina 15

16 ANDAKT»Harri, tú kennir alt, tú veitst, at eg eri góður við teg!«í Jóh. 21,16 sigur Pætur hesi orðini: Harri, tú kennir alt, tú veitst, at eg eri góður við teg!«hugsa tær, at onkur visti um alt tú hevur gjørt, alt tú hevði sagt og alt tú hevur hugsa. Heldur tú at viðkomandi hevði kunna elska teg? Eg veit í hvussu er frá mær sjálvum, at eg geri, sigi og hugsi nógv, sum eg ikki skuldi. Eg veit frá mær sjálvum tað sum stendur í Matt. 15,19: Tí at úr hjartanum koma út illar hugsanir, manndráp, hordómur, siðloysi, stuldur, rangir vitnisburðir, spottan. Gud veit alt. Hvussu okkara støða yvirfyri honum er, tað veit hann. Hann sær okkara hjarta og kennir okkum. Hjarta er okkara trupulleiki. Tað, sum vit eru, er okkara trupulleiki. Líka sum tað ikki ber til at byggja eini hús úr pappíri, tí tilfarið er ov vánaligt, so klára vit ikki at liva uttan at synda - tí hjarta okkara er vánaligt. Eg trúgvi, at tað kundi verið trupult hjá okkum at verið góð við hvønn annan, um vit kendu allar hugsanir og gerðir hjá hvørjum øðrum. Men soleiðis er Jesus ikki. Hann kennir okkum - hann kennir alt. Pætur hevur svikið Jesus. Ja, kanska følir hann, at hann enntá hevur ein part av skyldini fyri, at Jesus varð krossfestur. Men Pætur var har, tá Jesus bleiv krossfestur. Hann hoyrdi orðini til ránsmannin, sum skuldi vera saman við Jesusi í paradís. Hann hoyrdi Jesus biðja Gud Faðir fyrigeva drápsmonnum sínum. Og hann hoyrdi: Tað er fullgjørt! Frelsan er vunnin. Pætur sá, at Jesus hevur tikið hansara synd á seg. Hóast hansara hjarta er veikt, hóast hann ikki klárar at liva fullkomið, so hevur hann fingið fyrigeving fyri sína synd. Jesus elskaði hann og allan heimin so høgt, at hann gav seg sjálvan fyri at bjarga Pæturi og øllum heiminum! Og tá vit síggja hetta, so kunnu vit siga sum Pætur:»Harri, tú kennir alt, tú veitst, at eg eri góður við teg!«hóast hann kennir alla okkara synd og okkara óndu gerðir, so elskar hann okkum. Hann reinsar okkum við at taka okkara synd á seg. Vit fáa hansara rættvísi og hann fær okkara synd! Og júst hetta ger, at vit kunnu vit elska hann, tí hann elskaði okkum fyrst. Umbróting: Brandur Petersen Prent: Estra Ábyrgd: Silas K.K. Olofson Útgevari: Kirkjuliga Missiónsfelagið Undir Klakki 39 FO-700 Klaksvík Tlf.: T-postur: kmf@kmf.fo Heimasíða: Konta: Kirkjuligt Missiónsblað kemur út 8 ferðir um árið ( feb, mar, mai, jun, aug, sep, nov, og des) Haldaragjald: kr. 150,- Tað er ókeypis restina av Nr. 4 juni árið